ใยละเมอ
สุทธิรักษ์ (เซิน) & ม่านมาลี (มี่)
+++++++
คนมันไม่ใช่ ไม่ว่าจะคิดดีหรือทำดีแค่ไหนก็ไม่มีคุณค่า
คำโปรย
“อีกสิบสองชั่วโมงก็กินอีกเม็ดด้วยล่ะ กินให้ครบถ้าไม่อยากท้อง”
“รู้ค่ะ” เชิดหน้าขึ้นอย่างอวดดี เธออ่านหนังสือออกไม่ต้องให้ใครมาบอกและก็อยากให้เขาได้รู้ไว้
“ใครจะอยากท้องลูกของคุณเซินกันล่ะ”
“ปากดี” ว่าให้คนพองขนทั้งที่หน้าซีดอย่างกับไก่ต้มแล้วยัดกล่องยาอีกกล่องใส่มือน้อย “แล้วก็เอานี่ไปเก็บไว้ ตั้งใจกินด้วยล่ะ ฉันยังไม่อยากมีลูก อย่าคิดว่าจะใช้ลูกมาปะเหลาะเอาสมบัติแม่ฉันเด็ดขาด”
“...” ม่านมาลีปรายตามองยาคุมกำเนิดแบบแผงหนึ่งกล่องใหญ่ในมือวูบหนึ่ง สะอึกโหวงอยู่ในอก นึกน้อยใจแต่ก็ข่มกลั้นเอาไว้ เธอวางกล่องยาบนหลังตู้ข้างเตียงเคียงไว้กับยาแก้ไข้
“มี่จะไม่ท้อง คุณเซินสบายใจได้เลยค่ะ” บอกเสร็จก็สะบัดหน้าให้และล้มตัวลงนอนหันหลังให้ร่างสูงอย่างกระเง้ากระงอดกระนั้นอีกคนก็ไม่วายส่งเสียงเยาะหยัน
“ให้แน่เถอะ จำไว้ด้วยว่าอย่าได้คิดปล่อยท้องเพราะฉันไม่อยากมี ไม่อยากได้ ไม่ว่าแม่หรือลูกฉันก็ไม่เอาทั้งนั้น”
+++++++
“เครียดกับงานดีกว่าเครียดเพราะไม่มีงานให้ทำ ไม่มีงานก็ไม่มีเงินแล้วมี่จะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงลูกล่ะ”
“ไม่เห็นต้องแคร์” คนรวยไหวไหล่ ไม่อนาทรต่อความเดือดร้อนของใครสักนิด จำนวนเงินและสมบัติที่เขามีเลี้ยงลูกเมียได้สบายไปถึงชาติหน้า เช่นนั้นจึงเสนอ “เงินฉันไง ฉันมีเงินเยอะนะ”
“มี่ไม่อยากได้เงินของคุณเซิน มี่ไม่อยากได้อะไรจากคุณทั้งนั้น กลับไปเถอะค่ะ มี่อยากอยู่คนเดียว”
“..!..” คนโดนปฏิเสธหน้าหงายไปวูบหนึ่ง รู้สึกชาวาบที่ข้างแก้ม เหมือนถูกตบด้วยวาจา ม่านมาลีกล้าดีอย่างไรมาไล่ เขาไม่ไปหรอก
Talk : ฝากพระเอกธงแดงไว้ในอ้อมอกอ้อมใจสักคนนะคะ
Guest
