หวนคืน(ไม่อยาก)ครองใจ

ทุกคนในจวนสกุลฉินต่างบอกว่าคุณหนูหกฉินเจียฮุ่ยมิใช่คนใบ้นางเป็นเพียงเด็กหญิงที่ผ่านเรื่องเลวร้ายจึงตกใจจนไม่ไว้วางใจผู้อื่น นางจะพูดเมื่อต้องการจะพูดเท่านั้น แต่คนทั้งเมืองต่างร่ำลือไปว่านางนั้นทั้งเป็นใบ้และโง่  เรื่องราวไปถึงจวนสกุลฝูสกุลของคู่หมั้นหมายทำให้ทางสกุลฝูเกิดความคิดจะยกเลิกการหมั้นหมาย แต่ต้องทำให้สง่างามและมิให้สกุลฝูถูกครหาว่าไร้น้ำใจ  เรื่องเลวร้ายจึงเกิดกับฉินเจียฮุ่ยอีกครั้งพวกเขาคิดทำลายชื่อเสียงของเด็กสาวให้แปดเปื้อนไปเพราะชายเลวทรามต่ำต้อย

หากแต่เพราะความซับซ้อนในสกุลฝูเองทำให้คนที่ทำให้นางแปดเปื้อนกลับเป็นคุณชายสามฝูผู้อ่อนแอและไร้ตัวตนในสกุลฝู   ฉินเจียฮุ่ยแต่งเข้าสกุลฝูในฐานะฮูหยินน้อยสาม  ชีวิตต่อจากนั้นยิ่งเลวร้ายทุกข์ระทมเพราะคนสกุลฝูนอกจากจะอยุติธรรมกับคุณชายสามฝูอวี่ยังทำให้ฉินเจียฮุ่ยต้องรับกรรมไปด้วย  

หากแต่วันหนึ่งเรื่องเลวร้ายที่สกุลฉินปกปิด การสังหารบิดาต่อหน้าฉินเจียฮุ่ยในวัยเด็กจนตกใจนิสัยเปลี่ยนไป การที่มารดาปลิดชีพตนเองหลังจากบิดาเสียไปห้าปี การแต่งงานและการที่สกุลฉินยึดครองทรัพย์สินของมารดา ทุกอย่างเพราะคนในสกุลฉินเอง ฉินเจียฮุ่ยกำลังตั้งครรภ์นางมิอาจทนรับความสะเทือนใจได้ ทั้งคนสกุลฝูเองก็ร่วมมือกันกดดัน  สุดท้ายนางตกเลือดจนเหลือเพียงลมหายใจสุดท้าย 

“ข้าขอโทษ เป็นเพราะข้าไร้สามารถปกป้องเจ้าไม่ได้ อาฮุ่ย ข้าขอโทษ” ฝูอวี่กุมมือภรรยาไว้ทั้งร่ำไห้เอ่ยวาจาขออภัย

ฉินเจียฮุ่ยไม่ตอบนางเพียงหลับตาลงใช้พลังที่เหลือเพียงน้อยนิดตั้งจิตอธิฐานสุดท้าย

“สวรรค์ นรก เทพเซียน ปีศาจ ข้าผู้เป็นเพียงมนุษย์ตัวเล็กไร้ค่าได้รับความอยุติธรรมมาทั้งชีวิต ขอมอบกุศลบุญที่บำเพ็ญมาทั้งชีวิตขอมอบวิญญาณแลกกับการได้มีโอกาศทวงคืนความอยุติธรรมนี้ ข้าไม่ยินยอมที่จะจากไป ข้าไม่ยินยอมให้พวกเขาทั้งหมดก่อกรรมแล้วยังรอดพ้นไปได้ ข้าไม่ยินยอม”

นางสิ้นลมไปด้วยความคับแค้นใจ  สามีที่น่าสงสารไร้สามารถจะร่ำไห้โศกเศร้าเพียงใดนางมิอาจรับรู้อีก

รับรู้เพียงในห้วงความว่างเปล่ามีเสียงสองเสียงดังขึ้น

“นางวิงวอนข้า” เสียงเบานุ่มอบอุ่นเช่นสายน้ำไหลเป็นเสียงบุรุษ

“นางวิงวอนข้า” เสียงดุดันทรงพลังแต่เป็นเสียงสตรี

“ให้นางเลือกเอง” มีอีกเสียงที่ทรงพลังกว่า

“เราคือเทพแห่งโชคชะตา เราให้โอกาสแก่เจ้ากลับไปแก้ไขได้บางอย่างเท่านั้น เจ้าเลือก…ต้องการให้ผู้ใดช่วยเจ้า”

ฉินเจียฮุ่ยยังไม่รู้ว่าจะต้องเลือกผู้ใด นางสัมผัสถึงพลังสองอย่างอยู่ใกล้ๆ  พลังเยือกเย็นสงบและพลังที่ร้อนรุ่มแผดเผา   ในเมื่อต้องกลับไปจัดการคนชั่วต้องเลือกพลังที่แผดเผาผู้คนได้

“ข้าเลือก….” นางยังเอ่ยไม่จบ

เสียงบุรุษและสตรีคู่นั้นก็ทะเลาะกันขึ้นมาให้ได้ยิน

“ข้าต้องดูแลนาง” เสียงบุรุษ

“ข้าก็ต้องดูแลนาง” เสียงสตรี

พวกเขาทะเลาะกันไม่มีทีท่าว่าจะจบลงง่ายๆ ในที่สุดก็มีเสียงตัดสินจากเทพแห่งโชคชะตา

“พวกเจ้าเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ช่างเป็นสามีภรรยาที่น่ารำคาญยิ่ง พวกเจ้าก็ไปดูแลนางด้วยกัน”

เสียงสุดท้ายที่ได้ยิน….

ฉินเจียฮุ่ยลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งสี่ปีหลังจากที่บิดาจากไปแล้ว….