Saturn ให้รักวนไป
ดาวเสาร์ x วีนัส
เรื่องราวความรักของบรรดาพี่น้องจากตระกูลกาจน์กลับมาอีกครั้ง โดยความรักในครั้งนี้จะเป็นเรื่องราวความรักของลูกชายคนที่สองกับลูกสาวคนเล็กของตระกูล อย่าง 'ดาวเสาร์' และ 'วีนัส' ความรักที่มาพร้อมกับการแบกรับชื่อเสียงและเกียรติของตระกูล ความรักที่ไม่มีวันเป็นไปได้...
เขา...ที่ไม่เคยมองเธอเป็นน้องสาวเลยสักครั้ง เลยทำทุกวิถีทางเพื่อให้เธอเกลียด เพราะไม่อยากให้เธอมองเขาเหมือนพี่ชายคนอื่น
เธอ...ไม่เคยรู้เลยว่าสาเหตุที่ทำให้เขารังเกียจเธอขนาดนี้คืออะไร แต่กระนั้นความรักที่เธอมีให้เขาก็ไม่เคยแปรเปลี่ยนไป แม้ว่าเขาจะร้ายกับเธอมากก็ตาม
มาติดตามความรักครั้งใหม่จากพี่น้องตระกูลดาวกาจน์กันเถอะค่ะ!!
*********
เรื่องย่อ
สองเท้าที่เดินได้เกือบจะปกติเดินตรงยังห้องที่อยู่ตรงกันข้าม ซึ่งเป็นห้องของพี่เสาร์ ในขณะที่จะยกมือเคาะประตูก็เห็นว่าประตูห้องไม่ได้ล็อค เลยถือวิสาสะผลักเข้าไปแต่ก็ต้องชะงักไปเมื่อได้ยินเหมือนมีคนกำลังคุยกันอยู่
และได้ยินในสิ่งที่ไม่ควรเข้า...
“พี่ก็รู้ว่าผมไม่อยากเป็นพี่ชายของยัยเด็กนั่น แล้วก็ไม่มีวันยอมรับเธอเป็นน้องสาวของเราด้วย!” มือเล็กชะงักค้างเติ่งอยู่กลางอากาศ ดวงตาเบิกกว้างอย่างตกตะลึงพร้อมกับอาการตัวแข็งทื่อ รางกายชาวาบตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า หยดน้ำอุ่นๆ เอ่อล้นในดวงตา
“แกทำแบบนั้นไม่ได้! ในเมื่อตอนนี้วีนัสอยู่กับเรา เธอก็ต้องเป็นน้องสาวของเรา แล้วแก...ก็ต้องเป็นพี่ชายให้เธอด้วย” พี่เหนือตะโกนเสียงดังกลับไป
“แต่ผมไม่อยากมีน้องสาว ไม่มีวัน”
พลัวะ! จากนั้นพี่เหนือก็ต่อยไปที่แก้มซ้ายของพี่เสาร์เข้าอย่างจัง
“แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธทั้งนั้น ถ้าแกยอมรับไม่ได้ก็ออกไปจากบ้านหลังนี้ซะ”
“ผมไม่มีทาง...!
ฉันไม่สามารถทนฟังเรื่องราวต่อจากนั้นไม่ไหวอีกต่อไป ทิ้งมือลงข้างกายอย่างหมดแรง สองเท้าก้าวเดินโผเผเพราะยังช็อกกับสิ่งที่ได้ยินไม่หาย หัวสมองขาวโพลน มือทาบที่อกข้างซ้ายหัวใจที่รู้สึกเจ็บจนด้านชาไร้ความรู้สึก แค่หายใจเข้าก็รู้สึกเจ็บร้าวไปทั้งอก
ประตูห้องปิดลงร่างกายก็ถูกโน้มถ่วงของโลกที่ฉุดรั้งให้ฉันลงไปกองอยู่ที่พื้น ราวกับตกอยู่ในภวังค์ เสียงทุกเสียงรอบตัวพลันเงียบสงัดยกเว้นเสียงหัวใจที่กำลังร่ำไห้ด้วยความเจ็บปวด ลำคอตีบตันด้วยก้อนสะอื้นที่แล่นขึ้นมา ก่อนน้ำตาจะไหลทะลักออกมาอย่างห้ามไม่อยู่
*********
“เจ็บ” ช่องเสียงแปลกๆ จากคนตัวสูงทำให้ฉันต้องเงยหน้าขึ้นไปมอง
“เจ็บเหรอคะ” ฉันถามซ้ำ เขาพยักหน้า ฉันฉีกยิ้มเล็กน้อย “...งั้นให้วีเป่าข้าวต้มให้เย็นลงสักหน่อยดีกว่านะคะ”
พี่เสาร์ฉีกยิ้มกว้างจากนั้นก็พยักหน้ารัว
นี่พี่เขาคงไม่ได้กำลังอ้อนฉันอยู่หรอกใช่ไหม
“ฟู่วว นี่ค่ะ” จากนั้นฉันก็ยื่นไปตรงหน้าเขา พี่เสาร์อ้าปากกินข้าวต้มที่ฉันป้อนด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
“ยิ้มหวานแบบนี้เดี๋ยวจะไม่ได้กินข้าวเช้าหรอก”
“หืม? ทำไมเหรอคะ”
จุ๊บ
“พี่เสาร์! เจ็บปากอยู่ไม่ใช่เหรอคะ” ที่พี่เขาจุ๊บน่ะฉันไม่เป็นไรหรอก แต่กลัวปากพี่เขาเจ็บนี่สิ
“ถ้าเจ็บแล้วได้จุ๊บวี...พี่ถือว่าคุ้ม”
“พี่เสาร์!” ฉันตีเขาที่ไหล่กว้างเบาๆ แก้เขิน
*********
บทจะร้ายก็ร้ายจนน่ากลัว...บทจะดีก็ดีจนน่าใจหาย...บทจะหวานก็หวานซะจนน่าอิจฉา
ใครชอบนิยายแนวพระเอกร้าย แต่สุดท้ายก็โบ้...เชิญทางนี้เลยค่ะ!!
เริ่มลงให้อ่านตอนแรก วันที่ 27/12/2567 เวลา 21.00น
*********
ฝากนักอ่านช่วยติดตาม กดถูกใจ ช่วยให้กำลังใจไรท์ด้วยนะคะ
ติดต่อพูดคุยกันได้ที่
Facebook : Twingle Twenty-six
Fanpage : Twingle26
*********
Guest
