สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
นิยายเรื่อง [ก้าวผ่านทางสีรุ้ง]
แต่งโดย: [Enjoy_in87]
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 (และฉบับเพิ่มเติม) โดย Enjoy_in87 ห้ามมิให้ผู้ใดทำการคัดลอก ดัดแปลง ทำซ้ำ สแกน ถ่ายภาพ หรือเผยแพร่เนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดของนิยายเรื่องนี้เพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ หรือเพื่อการพาณิชย์ โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์
“มึงว่า... ถ้าวันหนึ่งกูมีแฟน มึงจะยังดูแลกูแบบนี้ป่ะวะ?"
ประโยคนั้นหลุดออกมาท่ามกลางเสียงกดจอยเกมดังก๊อกแก๊กในห้องหอพักชายสี่เหลี่ยมแคบๆ ที่คุ้นตา
ผมละสายตาจากหนังสือเรียนวิชา Anatomy เล่มหนาเตอะ ก้มลงมองเจ้าของคำถามที่กำลังนอนหนุนตักผมอย่างสบายใจเฉิบ... 'ตะวัน' เพื่อนสนิทที่ตัวโตกว่าผมเกือบสิบเซ็นฯ แต่นิสัยเหมือนเด็กอนุบาล
เส้นผมนุ่มๆ ของมันคลอเคลียอยู่ที่หน้าท้องผม กลิ่นแชมพูอ่อนๆ ที่ผมเป็นคนไปเลือกซื้อให้มันเองกับมือลอยแตะจมูก
"กูจะไปรู้เหรอ" ผมตอบเสียงเรียบ พยายามคุมโทนเสียงไม่ให้สั่น ทั้งที่ข้างในใจเริ่มแกว่ง "มึงมีตีน ก็ดูแลตัวเองดิ เป็นง่อยหรือไง"
"โห่ ไรวะไอ้หมอก มึงใจร้ายว่ะ" ตะวันบ่นอุบอิบ พลิกตัวหันหน้าเข้าหาหน้าท้องผม ซุกหน้าลงไปเหมือนจะอ้อนตีน "แต่กูไม่อยากมีแฟนหรอก... ถ้ามีแฟนแล้วต้องแบ่งเวลาไปเทคแคร์เขา สู้เอาเวลามาอยู่กับมึงดีกว่า สบายใจกว่าเยอะ"
มันพูดออกมาได้หน้าตาเฉย...
คำพูดที่เหมือนจะให้ความหวัง แต่มันกลับเป็นมีดเล่มเล็กๆ ที่กรีดลงกลางใจผมซ้ำแล้วซ้ำเล่า
มึงรู้ไหมตะวัน... การที่มึงพูดแบบนี้ มันทำให้กูไปไหนไม่ได้สักที จะเดินหน้าก็กลัวเสียมึง จะถอยหลังก็ทำใจไม่ได้ เหมือนคนติดอยู่ในเขาวงกตที่ไม่มีทางออก
ผมได้แต่ถอนหายใจ แอบใช้นิ้วเขี่ยผมหน้าม้าที่ปรกตาของมันออกเบาๆ โดยที่มันไม่ทันสังเกตแววตาของผม
"เออ... งั้นก็อยู่เป็นภาระกูไปจนตายเลยแล้วกัน"
ถ้ามึงรู้ว่ากูคิดอะไรกับมึงเกินกว่าคำว่าเพื่อน... มึงจะยังกล้านอนหนุนตักกูแบบนี้อยู่ไหมนะ?
Guest
