หย่ารัก ในวันที่สาย

“กลับมาแล้วหรือคะ” 

พิมพ์วราทักด้วยรอยยิ้มอบอุ่น 

“พิมทำของโปรดของพี่ไว้ ทานเลยไหมคะ?” 

ดวงตาคมกริบของเขาเหลือบมองเพียงครู่ ก่อนจะถอดเสื้อสูทออกและวางไว้บนพนักเก้าอี้อย่างไม่ใส่ใจ เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น 

“ไม่ล่ะ ฉันกินมาจากข้างนอกแล้ว” 

รอยยิ้มของพิมพ์วราแผ่วลงเล็กน้อย แต่เธอยังพยายามพูดคุยต่อเพื่อสร้างความอบอุ่นในค่ำคืนนี้ 

“อ๋อค่ะ... วันนี้งานหนักไหมคะ เหนื่อยมากหรือเปล่า?” 

คำถามที่เปี่ยมด้วยความห่วงใยกลับถูกตอบด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้าง 

“เธอไม่ต้องมาสนใจงานของฉันนักหรอก มันน่ารำคาญ” 

คิรากรเอ่ยพลางจ้องเธอด้วยสายตาเย็นชา 

“อย่าพยายามทำให้ฉันพอใจเลย มันเสียเวลาเปล่า”