พราวพันเดือน

“พราวไม่คิดเลยว่า การที่เราไว้ใจคนๆ หนึ่ง สุดท้ายแล้ว มันจะย้อนกลับมาทำร้ายเราได้เจ็บปวดขนาดนี้” พราวพันเดือนเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงแสดงถึงความผิดหวังจนอีกฝ่ายรู้สึกได้ ในขณะที่เจ้าของมงกุฎครอบดาวสีเงินบนบ่ากลืนน้ำลายลงคอด้วยความยากลำบากกับความจริงที่กำลังเกิดขึ้น โดยที่ทุกคนพยายามเตือนแล้วและเป็นสิ่งที่เขากลัวมาโดยตลอด

“ที่ผมทำไป ไม่ใช่แค่เรื่องงานเพียงอย่างเดียว แต่ที่สำคัญที่สุดคือผมเป็นห่วงคุณมากนะ คุณพราว”

“เป็นห่วงเหรอคะ” หญิงสาวหัวเราะบางเบาทั้งที่ยังพยายามข่มความรู้สึกไว้ จนปรินทร์ใจหายวาบเมื่อเห็นถึงความเจ็บปวดของอีกฝ่ายที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน

“ผมทนไม่ได้หรอกพราว ถ้าคุณจะต้องเกี่ยวข้องกับคามินในเรื่องนี้ ผมยอมให้มันเป็นอย่างนั้นไม่ได้”

“ค่ะ” หญิงสาวฝืนยิ้มให้ชายหนุ่มที่ถือหัวใจเธอไว้ทั้งดวง พลางมองหน้าเขาในชุดเครื่องแบบเต็มยศเป็นครั้งแรกด้วยความผิดหวังระคนเสียใจอย่างที่สุด

“ไหนๆ พยานหลักฐานก็ครบตามที่ตำรวจสืบสวนต้องการแล้ว ทั้งความรู้สึกของพราวมันก็ไม่มีอะไรเหลือแล้วจากสิ่งที่คุณหลอกลวงมาตลอด ถ้าอย่างนั้นพราวขอถามคำสุดท้ายนะคะ ทั้งหมดนี้สนุกมากไหมคะ…สารวัตรปรินทร์”