แพทย์หญิงผู้ทำหน้าที่ตรวจอาการป่วยคว้าหูฟังสีดำสำหรับแพทย์ที่คล้องคออยู่มาถือไว้ในมือ ด้วยความขัดใจ เมื่อเห็นอากัปกิริยาของผู้อ้างตัวว่าเป็นคนไข้นั้นดูร่าเริงเสียจนไม่น่าเชื่อถือว่าจะเจ็บป่วยจริงตามที่ได้เอ่ยอ้าง
หญิงสาวจำใจสวมใส่หูฟังทั้งสองข้าง ส่วนปลายอีกด้านบรรจงทาบทับลงไปยังแผ่นอกกว้าง ข้างขวาของอีกฝ่ายที่นั่งอยู่ตรงหน้า พลางขยับกายโน้มตัวเข้าหาร่างของเขาด้วยระยะที่ค่อนข้างประชิดอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
“ได้ยินอะไรมั้ยครับ”
“ไม่ได้ยินค่ะ ไม่เห็นมีอะไร!” แพรวพันดาวตอบกลับด้วยเสียงห้วนคล้ายยังโกรธอยู่ไม่จางหาย และยังพึงใจที่จะแสดงกิริยามึนตึงใส่คนที่นั่งตรงหน้าต่อไป แพทย์สาวขยับปลายหูฟังไปทางอกด้านซ้าย ในขณะที่นักรบหนุ่มรีบฉวยโอกาสจังหวะนี้กุมมือเล็กที่กำลังจับปลายหูฟังนั้นให้เลื่อนมาอยู่ตรงกับระดับหัวใจของเขา พลางเอื้อนเอ่ยกระซิบขึ้นด้วยเสียงดังพอให้อีกฝ่ายรับรู้
“พี่คิดถึงแพรวมาก ได้ยินชัดพอหรือยังครับ”