นิมมานคุ้มฝน (มีE-book)

“รู้จักมันดีแค่ไหน ปริมถึงขึ้นรถไปกับมัน” รัฐแสดงอารมณ์ไม่พอใจออกมาอย่างเห็นได้ชัด ทั้งรูปประโยคที่ดูคาดคั้น และน้ำเสียงที่อีกนิดมันก็จะกลายเป็นการตะคอกไปเสียแล้ว 

“อย่ามาใช้คำพูดแบบนี้กับฉันนะคะ ฉันไม่ใช่คนใต้อำนาจของท่าน กรุณาใช้น้ำเสียงให้เหมาะสมและมีกาลเทศะแบบที่คนระดับท่านทูตควรจะมีด้วย” วาจาของเธอเจ็บแสบเผ็ดร้อนมากขึ้นเป็นไหนๆ และคำพูดของเธอมันทำให้รัฐเหมือนถูกน้ำเย็นจัดซัดหน้า เขาใช้น้ำเสียงไม่ดีกับเธอจริงๆ ครู่หนึ่งเขาจึงจำเป็นต้องปรับอารมณ์ให้ลดลง 

“ปริมไปสุสานหน้าผาทำไม ลูกของเรา…อยู่ที่นั่นเหรอ” สิ้นคำถามกระอักกระอ่วนของรัฐ ปริมก็ตวัดสายตาไปมองเขาด้วยความเชือดเฉือนทันที ก่อนจะรีบตอบอย่างทันควัน 

“ไม่ใช่ ไอ้มารหัวขนนั่นฉันกดมันลงชักโครกไปแล้ว พ่อมันไม่อยากได้จะเก็บมันไว้ให้ถ่วงความเจริญพ่อมันทำไม”