ทำไมฉันต้องรู้สึกอะไรแบบนี้ด้วย มันตื้นไปหมด ฉันไม่ชอบที่ตัวเองมีความรู้สึกแบบนี้เลย ความรักมันน่ากลัวจริงๆ ยิ่งนึกถึงคำพูดของเขาในวันที่เราแต่งงานกันมันยิ่งทำให้น้ำตาของฉันไหลมาเรื่อยๆ ไอ้บ้า! ฉันรักไอ้ผู้ชายคนนี้ตั้งแต่เมื่อไรกัน ฉันรู้ว่า เขาก็มีมั่วผู้หญิงบ้าง แต่ฉันก็ไม่ได้รู้สึกอะไร แต่หลังๆที่เขาดีกับฉันมากๆ มันทำให้มีความรู้สึกพวกนี้ เขาทำให้ฉันมีความรู้สึกเหล่านี้
"ฮึกกก ฮือออออ" สมเพศตัวเองจริงๆที่ต้องมานั่งร้องไห้แบบนี้ ฉันก็เป็นแค่ผู้หญิงคนนึงเท่านั้นแหละ ไม่ได้เข็มแข็งอะไรหรอก แข็งภายนอกไม่มีใครรู้ว่า ข้างในฉันก็ไม่ไหวเหมือนกัน
"วดี" จิ๊ ฉันจำเสียงได้ เสือกรู้ที่ฉันมาแอบร้องไห้อีก
"....."
"วดี ฉันขอโทษ"
"....."
หมับ!
"พูดอะไรหน่อยสิ เงียบแบบนี้มันไม่สบายใจเลย"
"ฮึก ฮือออภีม ถ้านายไม่รักฉัน ฮึกก นายจะแต่งงานกับฉันทำไม ฮือออ นะ..นายจะเข้ามาในชีวิตฉันทำไม ฮืออออ นายปล่อยฉันไปเถอะ ฉันไม่ไหวแล้ว ฮึกกก ฉะ..ฉันเจ็บจังเลย"
"ฉันขอโทษ ฉันรักเธอ ฉันไม่ได้จะเอามาแทนที่เธอ" ผมพูดพร้อมกับลูบหลังเธอไปด้วย
"ฮือออ นายลืมคำปฏิญาณที่นายให้ฉันแล้วใช่มั้ย ฮีกกก ฮืออออออ" วันนี้ทำให้ผมรู้ว่า วดีไม่ใช่ผู้หญิงที่แข็งกระด้าง เธอเป็นผู้หญิงที่ทำให้ภายนอกดูแข็งแกร่งเพื่อป้องกันสิ่งอันตรายเท่านั้น
"ไม่ได้ลืม ฉันจำได้"
Guest
