เพราะคำมั่นสัญญาว่าจะให้ลูกหลานของสองราชสกุลแต่งงานกัน
หม่อมราชวงศ์ชุติมณฑน์ วรารักษ์ จึงจำต้องเดินเข้าไปทวงสัญญานั่นกับราชสกุลรุ่งรัศมีซึ่งมีทายาทสายตรงเพียงคนเดียวอย่าง ณ เวลา ตั้งพาณิชย์ บุคคลที่เต็มไปด้วยความเพียบพร้อมคนนั้น
มันไม่ต่างจากบ่วงแร้วที่ทั้งสองไม่อาจจะดิ้นมันหลุดได้จึงจำต้องตอบรับการแต่งงานนี้เพื่อยุติคำสัญญาที่ไม่มีใครทำตามเลยสักคน
แต่ภายใต้งานที่สองราชสกุลต่างปลาบปลื้มร่วมยินดีนั้น ไม่มีใครรู้เลยว่าเบื้องหลังนั้นคืออะไร
“ถ้าแค่สามเดือนแล้วเลิกกัน ก็คงเป็นฉันนี่แหละค่ะที่จะโดนถ่มถุยว่าเย่อหยิ่งใส่ทุกคนที่เข้ามาหาสุดท้ายแล้วตัวเองก็ถูกทิ้ง เป็นแบบนี้สามเดือนมันเร็วเกินไปค่ะ”
“แล้วคุณหญิงคิดว่ามันจะต้องนานแค่ไหนถึงจะเหมาะสมกับการแต่งงานจอมปลอมนี้”
“อย่างต่ำคือหนึ่งปีค่ะ”
“หนึ่งปี!”
“ได้ไหมล่ะคะคุณเวลา”
ณ เวลาเม้มปากตัวเองแน่นมองคนถามอย่างชั่งใจ จนสุดท้ายก็ต้องพยักหน้ารับข้อตกลงนั้น "ก็ได้ หนึ่งปีก็หนึ่งปี"
“ถ้าอย่างนั้นก็ตามที่ต้องการเลยค่ะ คุณว่าที่ภรรยา...”
แต่เจ้าสาวที่ปล่อยให้เธอรอนานถึง 7 ปีจนเป็นขี้ปากชาวบ้านชาวช่องแบบนั้น คิดหรือว่าหนึ่งปีมันจะมากพอที่จะกู้ชื่อเสียงของเธอกลับคืนมาดังเดิม
งานนี้เจ้าสาวผู้เพียบพร้อมคนนี้จะต้องชดใช้!
Guest
