"ตอนนี้เธอเพิ่งเข้าใจว่าสาเหตุที่เขายังไม่เปิดตัวเธอในฐานะคนรักเสียที ไม่ใช่เพราะเขายังไม่พร้อม แต่เพราะเขามีใครอีกคนอยู่ในหัวใจนี่เอง"
คบหากันมาสองปี แต่เธอยังเป็นได้แค่ คนรักในที่ลับ ของเขาเท่านั้น เธอพยายามทำความเข้าใจ พยายามเข้าใจเขามาตลอด ทว่า...วันนี้เมื่อใครคนนั้นกลับมา เธอจึงเข้าใจว่า การปล่อยให้เขาไปมีความสุขกับคนที่เขารัก นั่นคือทางออกที่ดีที่สุดแล้ว
เธอไม่ร้องไห้ ไม่มีน้ำตาสักหยด แต่ก็ใช่ว่าเธอจะไม่เจ็บปวด หรืออาจเป็นเพราะเธอรู้มาสักระยะหนึ่งแล้วว่าอย่างไรสักวัน...วันนี้มันก็ต้องมาถึง
ใครคนนั้นเป็นเหมือนจุดเริ่มต้น ก็คงถูกแล้วหากจะเป็นตอนจบของซีรีย์เรื่องนี้ด้วย ส่วนเธอเป็นแค่คนที่คอยรักษา คอยสมานแผลให้ชั่วครั้งชั่วคราวเพื่อรอเวลาที่ตัวจริงกลับมาเท่านั้น
น่าเสียดายที่เธอดันรู้สึกมากเกินไป คิดจริงจังว่าเขาจะรักเธอ และให้เธอเป็นคนสุดท้ายของชีวิต มันก็ต้องผิดหวังแบบนี้เป็นธรรมดา
เธอยอมทนเป็นคนรักที่ดี ในความรักที่เป็นความลับมาได้ตลอดระยะเวลาสองปี คอยดูแลรักษา สมานแผลสดที่ 'ผู้หญิงนั้น' เคยก่อเอาไว้ด้วยความเต็มใจ ทุ่มเททั้งหมดที่ตัวเองมี โดยไม่เรียกร้องอะไรเลยสักอย่าง
แต่ท้ายสุดแล้วความสัมพันธ์ก็ต้องจบลงทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดตัวคบหากันในสถานะคนรู้ใจเลยด้วยซ้ำ
พอรักษาจนหาย และใครคนนั้นกลับมา เขาก็ดันทิ้งคนที่คอยดูแล คอยอยู่เคียงข้าง และเป็นผ้าพันแผลให้เขาเพื่อไปหาอีกคน...
หากเป็นคนใหม่ยังไม่รู้สึกช้ำใจเท่าคนเก่า เพราะมันตอกย้ำว่าตลอดระเวลาที่คบกัน เขาไม่เคยลืมคนนั้นได้เลย
'จบที่เราเบาที่สุด' ประโยคนี้ไม่เกินจริง เธอเลือกที่จะเป็นคนเจ็บ ยอมแบกรับทุกอย่างเอาไว้ ก็เพื่อหวังให้เขาจะได้ชีวิตต่อจากนี้กับคนที่เขารักเสียที
หวังว่าการยอมเสียสละของเธอครั้งนี้ เขาจะใช้มันกับผู้หญิงคนนั้นอย่างคุ้มค่า ไม่ให้สิ่งที่เธอทำ ต้องสูญเปล่า...