อุ้มรัก...มาเฟียตัวร้าย

ธณายุทายาทอันดับที่ 2 ของตระกูล “ศิริกิจวัชรา” ผู้มั่งคั่งนอกจากธุรกิจโรงแรม สถานบันเทิงรวมถึงสนามกอล์ฟ ที่มีอยู่หลายสาขาแล้วนั้น หลายคนต่างก็พูดกันว่าตระกูลอันร่ำรวยนี้มีได้มีการแอบซ่อนธุรกิจผิดกฎหมายเอาไว้ข้างหลัง ซึ่งธุรกิจโรงแรมและสนามกอล์ฟเป็นเพียงแค่ธุรกิจภายนอกเอาไว้บังหน้าเท่านั้น  

ธณายุผู้ชายนิ่งขรึม ผู้ทรงอิทธิพลและเลือดเย็นมากที่สุดของตระกูล ‘ศิริกิจวัชรา’ ทำให้ใครหลายๆ คนต่างก็เกรงกลัวเขา ถึงแม้หลายคนรู้ดีว่าอำนาจบริหารโรงแรมและธุรกิจบันเทิงแบบครบวงจรนั้นจะอยู่ในการควบคุมดูแลของ ‘เดชาวัต’ ลูกชายคนโตของตระกูลศิริกิจวัชรา แต่ในความจริงแล้ว ทุกอย่างกับอยู่ภายใต้การควบคุมของธณายุทั้งหมด ถึงแม้ว่าจะมีหลายคนที่อยากจะขึ้นมาเป็นผู้คุมบังเหียน แต่ก็ไม่มีใครค้านอำนาจเขาได้เลยสักคนเดียว ในความเหี้ยมโหดและเย็นชานั้น ทำให้ธณายุเป็นผู้ชายที่เข้าถึงได้ยาก ถึงแม้ว่าเขาจะมีใบหน้าหล่อเหลาคมเข้ม ถูกใจสาวน้อยสาวใหญ่มากมาย แต่ไม่มีใครกล้าที่จะเข้ามายุ่งวุ่นวายเลยแม้แต่คนเดียว  

เพราะมีหลายคนต่างก็เล่าขานกันว่าถ้ามีใครที่เข้ามายุ่มย่ามกับเขาโดยที่เขาไม่ได้ร้องขอ ก็มักจะพบจุดจบที่ไม่สวยงามมากนัก จึงไม่มีผู้หญิงคนไหนกล้าที่จะมาเกาะแกะชายหนุ่มเลยแม้แต่คนเดียว ทำให้มนพรผู้เป็นแม่กังวลว่าลูกชายจะไม่มีทายาทคอยสืบสกุลในรุ่นต่อไป เพราะการที่สามีของเธอมีบ้านเล็กบ้านน้อยหลายบ้าน และแต่ละบ้านก็มีลูกมีหลานกันหลายคน เธอเกรงว่าถ้าเธอเสียลูกคนโตที่กำลังนอนป่วยอยู่ในตอนนี้ไป  

คนที่จะขึ้นมารับช่วงศิริกิจวัชราต่อก็ต้องเป็นลูกชายคนเล็กของเธอ แม้เธอจะรู้ว่าการบริหารงานนี้ลูกชายของเธอมีอำนาจมากพออยู่แล้ว แต่การอยู่ท่ามกลางปากเหยี่ยวปากกาอะไรก็เกิดขึ้นได้ และถ้าหากลูกคนเล็กเธอเป็นอะไรขึ้นมาอีกคน บ้านใหญ่อย่างเธอก็อาจจะหมดอำนาจในการบริหารทั้งหมดไป เธอจึงต้องการให้ลูกชายรีบหาเมียและมีทายาทให้โดยเร็วที่สุด เธอไม่สนใจว่าผู้หญิงที่จะเข้ามานั้นจะเป็นใคร ขอแค่คนคนนั้นสามารถมีทายาทให้กับเธอก็พอ เพราะขืนช้าไปเธอเกรงว่าจะไม่ทันการ  

“แกรู้ใช่ไหมว่าพี่ของแกอาการไม่ค่อยจะสู้ดี” มนพรถามลูกชายด้วยความร้อนใจ  

“ผมรู้ครับ”  

“และแกรู้ใช่ไหมว่าพี่ชายของแกไม่ได้มีทายาทในการสืบทอดธุรกิจต่อ และคนที่จะขึ้นบริหารบริษัทฯ คนต่อไปก็จะต้องเป็นแก ไม่ใช่คนบ้านไหนทั้งนั้น”  

“ผมทราบครับ”  

“ทราบแล้วจะต้องทำยังไงต่อ ฉันจะไม่ยอมปล่อยให้ตระกูลของฉันล่มสลายไปเฉยๆ หรอกนะ หรือแกอยากจะให้บ้านเล็กบ้านน้อยของพ่อแกขึ้นบริหารงานโรงแรม ต่อจากพี่แก”  

“ผมไม่ปล่อยให้มันเป็นอย่างงั้นแน่”  

“แต่ก่อนที่พี่แกจะไม่สามารถบริหารศิริกิจวัชรากรุ๊ปได้แล้วแกควรจะหาเมีย และมีทายาทให้ได้โดยเร็วที่สุด เพราะหากแกเป็นอะไรไปอีกคน ฉันเกรงว่าเหลือบไรพวกนั้นจะรีบมาอ้างสิทธิ์เข้ามาบริหารโรงแรมของพ่อแกกันเสียยกใหญ่ แต่ถ้าหากแกมีทายาทสืบต่อคนพวกนั้นก็อาจจะไม่กล้าทำอะไรมากก็ได้” 

“แล้วผมจะพยายามครับ”  

“พยายามอย่างเดียวฉันคงจะยังไม่วางใจ หากว่าแกยังหาไม่ได้ ฉันจะเป็นคนหามาให้เอง”  

“เรื่องนี้ผมขอเป็นคนตัดสินใจเลือกเองจะดีกว่า ไม่ขอรบกวนคุณแม่ให้ยุ่งยาก”  

ธณายุรับปากผู้เป็นแม่ไปแบบส่งๆ ไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก แต่เขาก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าสิ่งที่แม่เขาพูดนั้นเป็นเรื่องจริง เพราะหากว่าเขาเสียพี่ชายจากไป คนที่จะขึ้นรับตำแหน่งสูงสุดของบ้าน ศิริกิจวัชรากรุ๊ปก็ต้องเป็นเขา และหากเขาขึ้นรับตำแหน่งแล้วเกิดพลาดท่าดังเช่นพี่ของเขา ก็เท่ากับว่าบ้านใหญ่อย่างเขาก็จะหมดอำนาจไป ซึ่งเขาจะไม่ยอมปล่อยให้เป็นเช่นนั้นแน่