สาวน้อยอุ่นเตียงของคุณชาย

ซาน…สาวน้อยวัยขบเผาะ เพราะอุบัติเหตุทำให้สูญเสียบิดามารดาผู้เป็นดั่งเสาหลักของชีวิตและโลกทั้งใบของเธอไป ญาติพี่น้องที่มีอยู่ก็ไม่สามารถพึ่งพาได้ พากันรวมหัวรังแกเธอ สาวน้อยจึงต้องดั้นด้นลงจากภูดอยสถานที่อันเป็นบ้านเกิดเมืองนอนด้วยตัวคนเดียว สู่เมืองหลวงอันศิวิไล เพื่อตามหาป้าอรพินที่เธอเคยเจอเพียงแค่ครั้งเดียวในงานศพพ่อแม่เธอ เพื่อขอความช่วยเหลือและเป็นที่พึ่งพิงสุดท้าย 

…แต่ใครจะไปคิด เธอแค่อยากได้งานตำแหน่งเล็กๆ ในคฤหาสน์หลังใหญ่ทำเพื่อเอาชีวิตรอด แต่ตำแหน่งที่ได้ดันพ่วงมาด้วยการเป็นสาวน้อยอุ่นเตียงของคุณชายน้อยเจ้าอารมณ์และเอาแต่ใจ มองเธอเป็นเหมือนสิ่งมีชีวิตชั้นต่ำที่ไร้ค่าไร้ราคา เขาเปรียบดั่งเจ้ากรรมนายเวร เป็นนายเหนือหัวที่เธอไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกพบ แต่ในขณะเดียวกันเขาก็เป็นผู้มีพระคุณของเธอ

การที่เด็กสาวอายุยังน้อยอย่างเธอต้องยอมพลีกายให้กับผู้ชายที่ไม่ได้เป็นอะไรกัน แถมยังมีความคิดดูถูกเหยียดหยามและคอยกลั่นแกล้งเธอ ซานไม่มีวันยอมแน่ เธอยังมีความฝันที่อยากจะทำ เธอมีความสามารถมากกว่านี้ ถ้ามีโอกาสเธอจะต้องไปได้ไกลกว่านี้แน่ เพราะอย่างนั้นซานจึงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อเอาตัวรอดไปจากคุณชายคนนี้ และเดินตามเส้นทางที่เธอวาดฝัน

*** 

ตัวอย่างนิยาย 

อันตราย! 

จิตใต้สำนึกของฉันมันตะโกนบอกแบบนั้น…แต่ทำไมใจของฉันมันถึงไม่อยากหลบเลี่ยงอันตรายครั้งนี้เลย 

“คุณชายน้อย—คุณคิดจะทำอะไร?” 

“ซื่อบื้อ” 

เขากระซิบตอบที่ข้างหูฉัน ทั้งน้ำเสียงและลมหายใจของเขาทำให้ฉันรู้สึกคันยุบยิบที่ใบหู แต่เหนือสิ่งอื่นใด หัวใจของฉันมันเต้นโครมครามจนแทบจะหลุดออกจากร่างอยู่แล้ว 

“คุณชายน้อย ปล่อยนะคะ” 

“กลัวหรอ?” 

เขากระซิบถามเสียงพร่า 

เขาทำแบบนี้เพราะลืมอะไรปรึเปล่า? ฉันคงต้องเตือนสติเขาหน่อย 

“...คุณไม่ทำอะไรซานหรอก คุณรังเกียจว่าซานต่ำต้อย รังเกียจว่าซานอยู่คนละระดับกับคุณ รังเกียจว่าซานเป็นเพียงแค่สาวใช้คนหนึ่ง คุณรังเกียจซานขนาดนี้ คุณจะทำอะไรซานลงได้ยังไง” 

“หึ นี่คือวิธีการเอาตัวรอดของเธอ?” 

“คุณชายน้อยย่อมรู้ว่าตัวเองอยู่ในสถานะไหน ซานอยู่ในสถานะไหน คุณเป็นคนที่ทั้งเก่งและฉลาด เป็นคุณชายผู้สูงศักดิ์ คุณไม่มีวันเอาตัวมาเกลือกกลั้วกับโคลนตมแบบซานได้หรอก” 

“ถึงกับดูถูกตัวเองแบบนี้เลยหรอ ไหนบอกว่ารักศักดิ์ศรีนักหนาไง” 

“ซานไม่เคยดูถูกตัวเอง แต่ซานรู้ว่าคุณชายน้อยคิดกับซานแบบนี้ ซานเอาสิ่งนี้มาบอกและเตือนตัวเองทุกวัน เพื่อที่จะได้ไม่ลืมว่าตัวเองเป็นใคร…ซานอยู่ต่ำ ต่ำกว่าคุณมาก ทางเลือกของซานจึงมีน้อยกว่ามาก ถ้าซานไม่เตือนตัวเองแบบนี้ ต่อไปคนที่ต้องทุกข์ทรมานก็คือซานเอง” 

“นอนเถอะ ฉันไม่ทำอะไรเธอมากไปกว่านี้หรอก” 

จะให้นอนในท่านี้เนี่ยนะ ใครมันจะไปนอนหลับ! 

ฉันจึงพยายามจะขยับตัวออกไปจากอ้อมกอดของเขา 

“ถ้ายังขยับอีกฉันไม่รับปากนะว่าเธอจะปลอดภัย—ตอนนั้นที่มันแข็งก็เพราะเธอดิ้นหนีเนี่ยแหละ” 

“!!!” 

*คำเตือน* 

นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 18 ปีขึ้นไป มีการใช้ความรุนแรง ความไม่เหมาะสมในเรื่องเพศ ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า 18 ปีควรใช้วิจารณญาณและสติในการอ่านให้มาก  

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น! ไม่ควรลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่ดีของตัวละคร 

***นิยายเรื่องนี้สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 โดย ArrowRightt ©*** 

**ไม่อนุญาตให้ผู้ใดทำซ้ำ คัดลอก ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาของนิยายเรื่องนี้ไปเผยแพร่ในช่องทางอื่นโดยไม่ได้รับอนุญาต หากผู้เขียนพบว่า มีการกระทำดังที่กล่าวมาข้างต้น นักเขียนจะดำเนินการทางกฎหมายให้ถึงที่สุด หากนักอ่านที่รักท่านใดพบเห็น การกระทำข้างต้นกับนิยายเรื่องนี้สามารถแจ้งในช่องคอมเม้นท์** 

******** 

นิยายรายตอนลงวันละ 1 ตอน จนกว่าจะจบ 

จะเริ่มติดเหรียญตั้งแต่ตอนที่ 49 เป็นต้นไป ในตอนที่เริ่มติดเหรียญจะยาวกว่าเดิมเล็กน้อย  

นิยายเรื่องนี้มีทั้งหมด 126 ตอน จำนวน 1,611 หน้า สามารถสั่งซื้ออีบุ๊คได้แล้ววันนี้คลิกซื้อได้ที่ด้านล่างเลยจ้า