“ข้าแน่ใจว่าข้าตายแล้ว”
นางกลับมามีชีวิตอีกครั้ง นางต้องการพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของท่านพ่อจากข้อกล่าวหาที่เป็นเท็จทั้งหมด ท้ายที่สุดแล้ว ชีวิตก่อนหน้านี้ของนางช่างน่าสังเวชยิ่งนัก นางไม่ได้ทำสิ่งใดเลย
ดวงตาสีดำของเขาฉายแววเย็นชาขณะที่เขามองนาง นางทำได้เพียงถอนหายใจ นางพยายามปกป้องตัวเองหลายร้อยครั้งในชีวิตก่อนหน้านี้ แม้ว่านางรู้ว่ามันไร้ประโยชน์ก็ตาม
“ท่านเข้าใจผิด ท่านพ่อของข้าไม่เคยทำเยี่ยงนั้น มีคนใส่ความท่านพ่อของข้า”
“ผู้ใดใส่ความท่านพ่อของเจ้างั้นรึ? คำให้การเป็นที่ประจักษ์ ท่านพ่อของเจ้าต้องการให้เจ้าเข้าพิธีอภิเษกกับมงกุฎราชกุมารเพื่อหวังอำนวจสูงสุด แต่ท่านพ่อของเจ้ากลับพลาดท่าเสียที! เจ้าคงผิดหวังที่ต้องมาแต่งงานกับข้า”
ดวงตาของเขาดูร้ายกาจ ขณะที่เขามองนางด้วยท่าทีรังเกียจ ท่านแม่ทัพเชื่อข่าวลือที่เขาได้ยินอย่างไม่ต้องสงสัยราวกับชีวิตก่อนของนาง
“หากท่านไม่เชื่อข้า ข้าก็ไม่มีสิ่งใดจะพูดกับท่านอีกต่อไป ตอนนี้ดึกแล้ว ข้าต้องการพักผ่อน”
นางเหนื่อย นางไม่อยากโต้แย้งเรื่องเดิมซ้ำๆ นางลุกออกไปทุกครั้งที่เขาใจร้าย มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดสิ่งใดกับเขา เมื่อเขาเชื่อเยี่ยงนั้น ยิ่งสนทนานานขึ้น ความขัดแย้งยิ่งมากขึ้นเท่านั้น ดังนั้นนางเลือกที่จะหลีกเลี่ยง ก่อนที่ความขัดแย้งจะปะทุขึ้น
อย่างไรก็ตาม ค่ำคืนแรกของการเข้าหอ เขาไม่ยอมปล่อยนางไปง่ายๆ ก่อนที่นางจะรู้ตัว มือใหญ่บีบข้อมือของนางแล้วดึงนางเข้าหาเขา
“ค่ำคืนแรกของการเข้าหอ เจ้าจะไปไหนงั้นรึ?”
นางถอยกลับไปภายใต้แรงบีบข้อมือแข็งแกร่งของเขา ผมสีดำของนางที่สาวใช้จัดแต่งอย่างสวยงามมาเป็นเวลานานกลับกระเซิง เขาเอื้อมมือสัมผัสผมของนางอย่างอ่อนโยน นางตัวสั่นเมื่อเขาสัมผัสโดยที่นางไม่ทันตั้งตัว
ความรู้สึกอุ่นๆ ของมือใหญ่ที่ลูบไล้ผมไปตามส่วนโค้งของใบหูส่วนล่าง นางหันศีรษะโดยไม่รู้ตัว และหลีกเลี่ยงการสัมผัสของเขา แต่เขาจับใบหน้าของนางอย่างเกรี้ยวกราด แล้วหันใบหน้าของนางกลับมาหาเขา
“เจ้าคิดว่าข้าเป็นคนร้ายกาจงั้นรึ? เจ้าจึงคอยหลบหน้าข้าเยี่ยงนี้ เพราะข้าไม่ใช่มงกุฎราชกุมารใช่รึไม่? สตรีผู้สูงศักดิ์เยี่ยงเจ้าคงจะป่วยแน่ เพียงแค่มองหน้าข้าใช่รึไม่?”
เสียงของเขาช่างเยือกเย็น แต่คำพูดของเขากลับทำให้นางรู้สึกเจ็บปวดมากขึ้นเรื่อยๆ เขาตั้งใจจะทะเลาะกับนาง เขาจะมาหานางเป็นครั้งคราวด้วยอารมณ์โกรธที่ไม่อาจควบคุมได้เหมือนกับที่เขาทำในวันนี้
หากเป็นแบบเดิม นางคงตอบโต้เขากลับอย่างดุเดือด และคงจะทะเลาะกัน จนทำร้ายกันไม่ได้อีกต่อไป
แต่นางกลับครั้งนี้ ไม่มีความโกรธในตัวนางอีกต่อไป ความขัดแย้งทำให้นางหมดแรงในชาติที่แล้ว แม้ว่านางจะเจ็บปวดกับคำพูดของเขา แต่นางพบว่าการทำร้ายเขากลับทำให้นางเจ็บปวดไม่แพ้กัน
ถึงเวลาต้องหาวิธีที่ชาญฉลาดกว่านี้ในการจัดการกับเขา
เขายังคงใจร้าย หยิ่ง และเป็นสัตว์ร้ายที่ปรารถนาเพียงเรือนร่างของนางเท่านั้น
หากนางไม่อยากตาย นางต้องทำให้สัตว์ร้ายเชื่องด้วยวิธีใดวิธีหนึ่ง
นางไม่มีทางเลือกอื่น
🌷🌷🌷
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558
ห้ามผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
🌷🌷🌷
Guest
