ลูคัสร้องเรียกให้ลินคอล์นวิ่งไล่จับ ลินคอล์นยิ้มก่อนจะวิ่งไปโอบกอดด้านหลังของลูคัส ลูคัสตกใจเมื่อรู้ว่าถูกลินคอล์นโอบกอด
หัวใจของลูคัสเต้นเร็วมาก เขานิ่งไม่กล้าขยับตัว ลินคอล์นอดที่จะหัวเราะไม่ได้
เขาโน้มใบหน้ามาประชิดหูของลูคัสก่อนจะกระซิบอะไรบางอย่างข้างหูของลูคัส
“พี่จับลูคัสได้แล้ว”
“อา... เออ พี่ลินคอล์นปล่อยลูคัสก่อนได้ไหม”
“ลูคัสหมายถึงอะไร?”
“พะ...พี่ลินคอล์นกอดลูคัสแน่นมาก ลูคัสหายใจไม่ออก”
“พี่ขอกอดลูคัสแบบนี้สักพักได้ไหม?”
“พะ...พี่ลินคอล์น!”
“ลูคัสมองดูดาวบนท้องฟ้า ค่ำคืนนี้ดาวเปร่งประกายสวยงามมาก”
“จริงด้วย ดาวเปร่งแสงระยิบระยับสวยจังเลย”
“ดาวสวยเหมือนลูคัส”
“พะ...พี่ลินคอล์นว่ายังไงนะ?”
“พี่บอกว่าดาวสวยเหมือนลูคัส”
“ลูคัสจะไปสวยเหมือนดาวได้ยังไงล่ะ พี่ลินคอล์นชอบล้อเล่นลูคัสอยู่เรื่อยเลย ฮ่าๆๆ”
“พี่ไม่ได้ล้อเล่น”
“ทำไมวันนี้พี่ลินคอล์นดูแปลกไป?”
“พี่แปลกไปงั้นหรอ จริง ๆ แล้วพี่ก็เป็นแบบนี้ เพียงแค่ลูคัสไม่เคยสังเกต แต่อย่างน้อยพี่ก็ดีใจที่ลูคัสสัมผัสได้ถึงสิ่งที่พี่เป็น”
“พะ...พี่ลินคอล์น”
“ลูคัสตั้งใจฟังให้ดีนะ พี่แอบรักลูคัสตั้งแต่วันแรกที่เราเจอกันที่ห้องเรียนภาษาจีน มันอาจเร็วไปสำหรับลูคัส แต่พี่อยากให้ลูคัสได้รับรู้ความรู้สึกดี ๆ ที่พี่เก็บซ่อนมาโดยตลอด”
“ลูคัสคบกับพี่ได้ไหม?”
🍊🍊🍊
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ. 2558
ห้ามผู้ใดคัดลอก ทำซ้ำ ดัดแปลง หรือนำเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่งไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงาน เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
🍊🍊🍊
Guest
