จะร้ายหรือจะรัก

เมื่อชีวิตเราถึงจุดที่ดิ่งที่สุด เราก็แค่ต้องการใครสักคนคอยอยู่เคียงข้าง

เงยหน้ามองฟ้าก็เจอกับเมฆที่อึมครึม สาดซัดสายฝนลงมาเหมือนต้องการซ้ำเติมกัน 

ทว่าข้างหลังความชื้นแฉะนั้น กลับมีบางคนที่มาเติมความชุ่มฉ่ำให้หัวใจเธอ แม้เขาร้ายแต่ทำไมเธอถึงรู้สึก....

จากัวร์ ผู้ชายที่ปากร้าย ชอบกวนประสาท เธอไม่เคยรู้สึกชอบผู้ชายแบบนี้เลย แต่ทำไมเราสองคนเหมือนมีแรงดึงดูดบางอย่างเข้าหากัน และเป็นเขาที่ช่วยเธอทุกครั้งเมื่อเจอเรื่องเดือดร้อน 

เธอไม่สามารถอ่านจะเขาได้เลย ไม่รู้ว่าเขา จะร้าย หรือ จะรัก กันแน่ 

ตัวอย่าง....

เสียงถอนหายใจหนัก ๆ ดังขึ้นเหนือหัว

“เป็นเธอไหมวะที่ผิด ทำผิดก็ต้องขอโทษดิ คนอะไรไม่มีความรับผิดชอบ” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนอกอ่อนใจ

หน้าเหวี่ยงแต่ดวงตากลมโตกับคอลไปด้วยน้ำใส ๆ เขาจะดุลงอีกได้ยังไงวะ

“ก็ใครใช้ให้นายปากหมาใส่ฉันก่อน พูดดี ๆ บ้างไม่ได้หรือไง” ก็เขาชอบว่าเธอ

“อย่างกับเธอพูดดีตายแหละ”

“นายเป็นผู้ชายก็หัดยอมบ้างสิ”

“แล้วคำพูดที่ว่าชายหญิงสิทธิ์เท่าเทียมกันมันยังจะใช้ได้เหรอวะ”

“นี่...” เขาเถียงได้ทุกคำจริง ๆ

น้องนางเบี่ยงหน้าหนีไม่อยากทะเลาะกับเขาอีก

“กลับไปนั่งคุยกันดี ๆ” มือแกร่งคว้าเข้าที่แขนเล็กจะดึงให้เธอกลับไปนั่งตามเดิม

“ไม่ไป นายไล่ฉันเองนะ” น้องนางสะบัดแขนออก

จากัวร์กลอกตาให้กับความดื้อรั้นของเธอ ผู้หญิงอะไรวะ อ่อนหวานสักนิดก็ไม่มี

“น้องนาง อย่าให้ฉันต้องพูดซ้ำ” จากัวร์ใช้น้ำเสียงข่มขู่

คราวนี้น้องนางหันกลับมามองใบหน้าหล่อเหลา เพราะได้ยินชื่อตัวเองออกจากปากเขา นี่เป็นครั้งแรกหรือเปล่านะที่เขาเรียกชื่อเธอ

“ขอโทษมาก่อน” ได้ทีขอเอาคืนบ้าง แขนเรียวยกขึ้นกอดอกใบหน้าสวยเชิดขึ้นอย่างคนถือดี

เสียงครางกระหึ่มในลำคอดังขึ้นจากคนตรงหน้า ก่อนที่เสียงหวีดร้องจะตามมา

“ไอ้บ้าจากัวร์ปล่อยนะ อ๊าย” ร่างบางลอยหวือขึ้นไปบนบ่าแกร่ง หัวห้อยสะบัดไปมาอยู่ด้านหลัง เธอได้แต่กรีดร้องออกมาให้เขาปล่อย คว้าลมคว้าอากาศ

ทีแรกน้องนางคิดว่าเขาจะวางเธอลงบนโซฟา กลับไม่ใช่เมื่อเขาเปลี่ยนทิศทางเดินไปทางห้องนอน

น้องนางผงกหัวขึ้น ตาตื่น

“จากัวร์ไม่นะ ไม่เอา....ฉันไม่อยากเข้าห้องนอนนาย” เธอมีความทรงจำไม่ดีเท่าไหร่กับห้องนอนนี้ และการที่เขาพาเธอเข้ามาในนี้ มันทำให้คิดดีไม่ได้เลย

“คนอย่างเธอมันต้องเจอของจริงถึงจะเอาอยู่”

ของจริงอะไร

“อ๊าย” น้องนางตกใจเมื่อร่างเธอลอยหวือลงบนเตียงแล้วเด้งขึ้นมา ตามด้วยร่างสูงใหญ่ที่ขึ้นมาทาบทับ

“ปล่อยนะ” ใช้มือดันไหล่เขาออกแต่แรงอันน้อยนิดก็ไม่สามารถสู้กำแพงหินได้

จากัวร์ใช้ร่างกายทั้งหมดกักขังร่างบางเอาไว้ไม่ให้ขยับขัดขืน ขาเรียวทั้งสองข้างถูกหนีบไว้เมื่อมันจะยกขึ้นมาทำร้ายเขา

มือไม้ยื้อฉุดพันกันวุ่น จนมือแกร่งสามารถรวบข้อแขนเล็กไว้ได้ทั้งสองข้างแล้วนำไปไขว้ไว้เหนือศีรษะ

“ไหนนายบอกว่าจะไม่ขืนใจผู้หญิง” น้องนางเหนื่อยหอบกับการต่อสู้กับเขาหน้าอกสะท้อนขึ้นลง

******************************

“ไหนลองเรียกเฮียจาร์ดิ”

“เหี้ย…..จาร์ได้ไหม”

“ปากดีจริง ๆ”

******************************

.............

ฝากติดตามเรื่องใหม่ด้วยนะคะ กำลังปั่นอย่างเต็มกำลัง e-book มาเร็ว ๆ นี้ ฮ่าๆๆๆ (เร็ว ๆ นี้อีกแล้วนะไรท์ ไม่เห็นจะเร็วสักที)

เรื่องนี้เป็นเรื่องของ จากัวร์ น้องชายของ เฮียสิงโต จากเรื่อง เมื่อรักต้องลอง นะคะ ใครเคยอ่านเรื่องนั้นมาแล้วก็ฝากเฮียจาร์ของเราด้วยน๊าาาา แต่สามารถอ่านแยกได้ 

ใครชอบความรักแบบหยุมหัวกัน มาเรื่องนี้เลยจ้า เนื้อเรื่องไม่เร่งรีบเท่าไหร่ ค่อยเป็นค่อยไป

ปล.เนื้อหาที่ลงยังไม่ได้ทำการรีไรท์นะคะ อาจมีคำผิดคำตกหล่นไปบ้างต้องขออภัยด้วยนะคะ 

หวังว่าทุกคนจะชอบน๊ําาา

หากใครอยากติดตามแฟนเพจในการรับข่าวสาร สามารถ ติดตามได้ที่เพจ : พิชามญธ์ นะคะ

https://www.facebook.com/profile.php?id=100065715120235&locale=th_TH