หยุดจาบจ้วงแท่งหยกข้า!

ท่านอ๋องผู้เกรียงไกรในสนามรบถูกรอบวางยาพิษจากพี่ชายแท้ ๆ อย่างฮ่องเต้ เพราะเจ้าของบัลลังก์มังกรหวาดระแวงเกรงว่าชินอ๋องจะใช้กำลังพลทหารในมือก่อกบฏ จึงส่งให้กงกงประจำตัวลอบวางยาพิษ 

ทว่าแทนที่จะได้ไปชิมน้ำแกงยายเมิ่ง อ๋องผู้สูงศักดิ์กลับมาโผล่อยู่ในร่างของลูกชายมาเฟียที่กำลังจะโดนตัดหางปล่อยวัด ทว่าเรื่องราวมันยุ่งยากกว่านั้นเพราะที่นี่คือประเทศไทยในปีพุทธศักราชสองพันห้าร้อยหกสิบเจ็ด 

ยุ่งยากที่หนึ่ง คือ เขาไม่รู้วัฒนธรรมของที่นี่เลยแม้แต่น้อย 

ยุ่งยากที่สอง คือ เขาอยู่ในโลกอนาคตที่ห่างจากยุคของตัวเองมาหลายพันปี 

และยุ่งยากสุดท้าย... 

"ขอจับนิดเดียวเอง ให้กะเทยจับจู๋เป็นบุญใหญ่นะคะ" กะเทยซอยสี่ที่ชอบแวะมาเล่นหูเล่นตาใส่ บ้านรวยพันล้านแต่เน้นหนีบแตะใส่ขาสั้นขาด ๆ มาอ่อยผู้ชายไม่เว้นในแต่ละวัน 

"เพ่ย! แท่งหยกของข้ามีค่ามากกว่าหัวของตระกูลเจ้ารวมกันทั้งหมดอีกนะ" ชินอ๋องประกาศกร้าวในขณะที่ยืนกุมเป้าอย่างหวงแหนอยู่