ความผิดหวังจากคนและงาน ผลักให้อาภาวดีออกเดินทางมาร่วมค่ายอาสาพัฒนาชุมชนบนดอยสูงตามคำแนะนำของรุ่นน้อง โดยไม่รู้เลยว่าสถานที่ห่างไกลแห่งนี้จะชักนำ 'เขา' กลับเข้ามาในชีวิต ผู้ชายชื่อ 'เมฆา' คนที่เธอตามกลับห้องหลังเจอกันไม่กี่ชั่วโมง
ตัวอย่าง
“อิงเชื่ออย่างหนึ่งนะคะว่าไม่มีใครโทษพี่เมฆได้เท่ากับที่พี่เมฆโทษตัวเองหรอกค่ะ อะไรที่เราย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้แล้ว ก็อย่าแบกมันไว้จนต้องเจ็บปวดอีกต่อไปเลย”
คำของหญิงสาวดั่งน้ำทิพย์ชะโลมจิตใจเหี่ยวแห้งของเมฆา เขาเงยหน้าสบสายตาอ่อนโยนของเธอ นัยน์ตาสีอ่อนดึงดูดให้เขาขยับเข้าใกล้ มือหนายกขึ้นจับมือบางสองข้างที่อยู่ข้างใบหน้าตัวเอง แล้วออกแรงดึงร่างอรชรเข้ามาใกล้อีก
ใกล้เสียจนได้ยินเสียงลมหายใจไม่เป็นจังหวะ ขาดช่วง และหยุดหายใจตอนกลีบปากอิ่มถูกฉกฉวยบดเบียดอยู่ภายนอก และเมื่อเธอเผยอปากงับอากาศ เขาก็ใช้โอกาสนั้นสอดส่ายลิ้นร้อนเข้าไปลิ้มชิมรสหวานด้านในอย่างหลงใหล แรงใคร่ผลักให้สองหนุ่มสาวผู้เคยแนบชิดกันมาครั้งหนึ่งแล้ว จุดติดไฟราคะอย่างฉับพลันทันใด
------------------------------------------------