“ยังไม่เลิกชอบเฮียอีกหรอ”
“….”หลินหลินก้มหน้าลงเม้มปากด้วยความประหม่า เพราะประโยคที่เฟ่ยได้พูดออกมาเมื่อสักครู่เป็นประโยคเดียวกับเมื่อสามปีที่แล้ว
และหลินหลินก็ยังจำมันมาถึงวันนี้ และก็คงไม่มีวันลืม
“หลินหลิน”
“หลินขอโทษ แต่หลินไม่สามารถที่จะเลิกรักเฮียเฟ่ยได้จริงๆ”
“หลินพยายามแล้วแต่มันยากจริงๆ”
“หลินรักเฮีย….”แต่ยังไม่ทันที่หลินหลินจะได้เอ่ยจบประโยค เสียงของเฟ่ยก็ดังแทรกขึ้นมา ทำให้หลินหลินกลืนคำพูดพวกนั้นลงคอไปทันที
“ก็พยายามอีกสิ เดี๋ยวก็ได้เอง”
“เพราะถึงหลินจะชอบเฮีย ก็ใช่ว่าเฮียจะชอบหลิน”
“เฮียไม่ได้ชอบผู้ชาย”
“อึก เฮียโกหก!”หลินหลินเงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับน้ำตาที่ไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
เฟ่ยที่ได้เห็นน้ำตาของหลินหลินเป็นครั้งที่สองหัวใจของเฟ่ยก็รู้สึกระตุกขึ้นมาทันที อยากจะดึงหลินหลินเข้ามากอด แต่ก็ต้องห้ามใจตัวเองเอาไว้
“เฮียชอบผู้ชายทุกคน ยกเว้นหลิน!”
“หลินรู้นะว่าเฮียเคยคบกับพี่คลื่น ทั้งๆที่พี่คลื่นก็เป็นผู้ชาย”
“แต่มาตอนนี้สิเฮียบอกกว่าเฮียไม่ชอบผู้ชาย”
“ใจร้ายจังนะครับ”
“…..”
.
.
.
.
.
Guest
