ความชอบมันไม่เข้าใครต่อเข้า ชอบก็บอกว่าชอบ สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นแบบนี้ แต่สำหรับผมนั้นไม่ใช่ ผมไม่สามารถบอกเขาคนนั้นได้จริงๆ เพราะเขาคนนั้นมีตำแหน่งเป็นเพื่อนสนิทของผม.
"ไอ้เจมส์กู..."
"กูอะไรของมึง มีไรก็พูดมา"
"กู...กูชอบมึง"
"...."
"กูแอบชอบมึงมานานแล้ว และกูก็ว่า..."
"แต่กูไม่ได้ชอบมึง กูมองมึงเป็นเพื่อนไม่เคยมองเกินเลยไปกว่านั้น"
"..."ถึงคำพูดจะดูเจ็บปวด แต่มันก็ตรงดี
.
.
.
.
.
"ไอ้พีชกูขอโทษที่วันนั้นกู..."
"ออกไปซะ! ถ้ายังอยากเป็นเพื่อนกับกูต่อ"
"...."มันคงสายไปแล้วจริงๆใช่ไหม ผมมารู้สึกในวันที่ลูกพีชนั้นไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับผม
สงวนลิขสิทธิ์ ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ.2537 และ (ฉบับเพิ่มเติม) พ.ศ.2558 ไม่อนุญาตให้ทำซ้ำ ดัดแปลง คัดลอก แก้ไขหรือสแกนเนื้อหาส่วนหนึ่งส่วนใดของหนังสือเล่มนี้ เพื่อสร้างฐานข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
คำเตือน นิยายเรื่องนี้มีคำด่าที่หยาบคาย โปรดพิจารณาก่อนอ่านดีๆ...
Guest
