คำโปรย
เพราะเธอไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากผู้เป็นพ่อ เธอจึงโหยหาความรู้สึกนั้น ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ คุณหนูจันทร์หอม มิอาจห้ามความคิดและจิตใจให้หยุดคิดถึงชายชรานามว่า ลุงนิด คนงานเก่าแก่วัย60ของบ้านเธอได้เลย
ความรู้สึกแปลกใหม่ที่มิอาจห้ามได้ ไฟราคะที่ไม่อาจดับลง เธอจึงทำทุกวิถีทางเพื่อให้ได้ในสิ่งที่ใจปรารถนา แม้ว่าต้องยอมลดตัวโน้มลงไปหาดิน เธอก็เต็มใจยอม
----------------
"ลุงนิด หนูจันทร์ร้อนจริงๆนั่นแหละค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะอากาศหรืออะไร แต่ดูซิคะขนาดหนูจันทร์ไม่ได้ใส่ชั้นในสักชิ้นเดียวเหงื่อยังออกถึงขนาดนี้" ร่างขาวสะโอดสะองจงใจจับชายกระโปรงชุดเดรสสีขาวบางสั้นเหนือเข่าสะบัดขึ้นไปมาจนเกือบถึงเนินขาว ความบางและความพลิ้วไหวของผ้าทำให้เห็นสัดส่วนของเธอไปถึงไหนต่อไหน
สายตาหิวกระหายของชายแก่ปิดไม่มิด ต้องกลืนน้ำลายเสียหลายอึกเพราะคอเจ้ากรรมดันรู้สึกแห้งผากอย่างคนโหย
"จริงเสียด้วยครับ เหงื่อคุณหนูเต็มไปหมด อย่างนั้นให้ลุงช่วยเช็ดดีหรือไม่" ชายแก่ยิ้มกริ่มในใจ ด้วยอายุก็มากประสบการณ์ก็ไม่น้อย ลุงนิดหรือจะใช่เหยื่อแก่ๆให้เด็กหลอก แต่จะกลายเป็นว่าเหยื่อแก่ๆคนนี้นี่แหละหนาที่มันยินยอมพร้อมใจเดินไปให้เด็กหลอกเสียมากกว่า
"อย่างนั้นหนูจันทร์รบกวนลุงนิดช่วยเช็ดให้ทีนะคะ เพราะของหนูจันทร์มัน แฉะ หมดแล้วค่ะ"
Guest
