ดุจเดือน ซ่อนตัวอยู่ในห้องครัวของคฤหาสน์ตระกูลเพลิงสุริยะ ร่างบางกำลังสั่นคลอนด้วยหัวใจที่เต้นแรงเพราะความรู้สึกสับสนที่ต้องเก็บงำความลับของผู้ชายชื่อ ตะวัน ตันติกร เพลิงสุริยะ ลูกชายคนโปรดของตระกูล
วันนี้เขาเดินทางกลับมาถึงบ้านหรูหลังจากไปทำงานอยู่ต่างประเทศนานหนึ่งปี เดือนได้ยินเสียงคนรับใช้กล่าวต้อนรับตะวันด้วยน้ำเสียงร่าเริงดังกังวานไปทั่ว สมาชิกในตระกูลต่างรวมตัวมาต้อนรับและแสดงความยินดีที่เขาประสบความสำเร็จในการเปิดบริษัทใหม่ในประเทศญี่ปุ่น
‘เอ… พวกเขารู้จักตัวตนที่แท้จริงของตะวันไหม? ฉันต้องทำยังไงกับเรื่องนี้ ควรจะบอกใครสักคนดีไหม? หรือแจ้งตำรวจดี? แม่ฉันล่ะ? เธอจะว่าอย่างไรถ้ารู้เรื่องนี้?’
คำถามเหล่านี้ที่อยู่ในหัวของเธอตลอดเวลา
ดุจเดือนเพิ่งจะสมัครเข้ามาเป็นคนรับใช้ให้กับตระกูลเพลิงสุริยะเมื่อหนึ่งสัปดาห์ก่อน แม้ว่าเธอจะสอบตรงเข้ามหาลัยรัฐได้และมีความฝันที่จะไปเรียนต่อในวิทยาลัย แต่เธอจำเป็นต้องหาเงินค่ารักษาพยาบาลให้แม่ ที่กำลังทนทุกข์ทรมานหลังฟื้นตัวจากโรคหลอดเลือดสมอง
ดุจเดือนเป็นลูกคนเดียว เธอจึงต้องรับผิดชอบเองทั้งหมด อาชีพสาวรับใช้จึงเป็นทางเลือกเดียวที่เธอมี เธอต้องการเงินทุกบาทที่ได้เพื่อเอาไปรักษาแม่ให้หายเป็นปกติ เธอใช้เงินที่เก็บเอาไว้เพื่อการศึกษาละลายหายไปกับค่ารักษาเพื่อช่วยให้แม่ของเธอสามารถพูดและเคลื่อนไหวร่างกายซีกขวาได้อีกครั้ง
"เดือน… มาหลบอยู่นี่เอง คุณตะวันกลับมาแล้ว จะไม่ออกไปต้อนรับเหรอ? ถ้าคุณนายรู้ว่าคนรับใช้เมินลูกชายสุดที่รัก เธอซวยแน่” เปี๊ยก คนขับรถส่วนตัวคุณนายเอ็ดขึ้น
“คุณนายไม่รู้หรอก นอกจากคุณจะบอก”
เดือนรู้ว่าเปี๊ยกพูดถูก ไม่ว่าปัญหาจะดูเล็กน้อยแค่ไหน ก็ไม่มีใครบอกได้ว่าคุณนายโส แห่งตระกูล เพลิงสุริยะจะเหวี่ยงวีนอย่างไร เธออารมณ์ไม่ดีอยู่ตลอดเวลาและปฏิบัติต่อคนรับใช้เหมือนเป็นทาส
“เดือน ผมไม่มีวันทำอย่างนั้น ผมรักคุณนะ”
“เปี๊ยก เลิกคิดจีบฉันได้แล้ว ฉันไม่ได้ชอบคุณ”
“ผมไม่มีวันยอมแพ้"
เปี๊ยกยังดื้อรั้นเหมือนเดิม เหมือนเดือนแรกที่เธอเข้ามาทำงานที่คฤหาสน์แห่งนี้ใหม่ๆ เขาไม่เคยหยุดตามตื๊อไม่ว่าเธอจะปฏิเสธกี่ครั้งก็ตาม เดือนรู้ว่าเขาเป็นคนดี แต่เธอคิดกับเขาแค่เพื่อนร่วมงานเท่านั้น
‘พวกผู้ชายก็เหมือนกันหมด ฉันยังไม่ลืมเรื่องพิศวาสที่พวกผู้ชายบัดซบพวกนั้นทำกับฉัน โดยเฉพาะครั้งนั้น ไอ้เลวคนนั้น ไอ้คนที่พรากพรหมจรรย์ไปจากฉัน’ เดือนรำพึงในใจ
หลายครั้งที่เธอสงสัยว่าจะรักใครสักคน มากพอจนสามารถลืมอดีตเลวร้ายที่ผ่านมาได้หรือไม่ ‘หากคบกับเปี๊ยกแล้วเขาจะเชื่อใจได้ไหม’ แต่เดือนไม่ใช่พวกคิดเพ้อฝัน เรื่องนี้ไม่ได้ทำให้เธอไขว้เขว เธอเรียนรู้ตั้งแต่เด็กๆ ว่าอย่าเสียเวลาไปกับการคิดเพ้อฝันแบบนี้
ดุจเดือนแอบดูขณะที่บรรดาพี่น้องตระกูลเพลิงสุริยะกำลังกินอาหารอยู่ในคฤหาสน์หรู เธอพยายามหลบหน้าตะวันอยู่ตลอดเวลา เมื่อบรรดาเจ้านายรับประทานอาหารกลางวันเสร็จแล้ว เธอจึงรีบเดินเข้ามาช่วยคนรับใช้คนอื่นทำความสะอาดโต๊ะกินข้าว เสร็จแล้วจึงเดินกลับไปยังห้องพักเพื่อเตรียมตัวกลับบ้าน "สวัสดีครับ จะรีบไปไหนหรอ" เสียงทุ้มลึกและเย้ายวนดังขึ้น...
ชื่อเรื่อง : สาวรับใช้ของตะวัน Be My Slave
Writer : สาวเมืองนนท์
Illust : ขีดเขียน
คำเตือน
นิยายเหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 20 ปีขึ้นไป
การล่วงละเมิดทางเพศ
พฤติกรรมทางเพศที่ผู้ถูกกระทำไม่พึงปรารถนา
การใช้คำพูดไม่สุภาพ คำหยาบคาย
การลักพาตัว
การใช้อาวุธ
ทั้งนี้ขอให้อ่านและวิเคราะห์ถึงความเจ็บปวดของผู้ถูกกระทำและผลลัพธ์ของการกระทำที่มิควรเอาเยี่ยงอย่าง
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สถานที่ และเหตุการณ์ใดๆ ทั้งสิ้น
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ลิขสิทธิ์
สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ. 2537 (หรือฉบับเพิ่มเติม 2558)
ห้ามคัดลอก เลียนแบบ หรือดัดแปลงเนื้อหาส่วนใดส่วนหนึ่ง รวมทั้งการจัดเก็บ เลียนแบบ สแกน บันทึก ถ่ายภาพ ไม่ว่าในรูปแบบหรือวิธีการใดๆ ในสื่ออิเล็กทรอนิกส์ เว้นแต่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของลิขสิทธิ์เท่านั้น
แจ้งเพื่อทราบ
อ่านฟรี 💯
อ่านฟรีได้ตลอดระหวางที่ไรท์กำลังทยอยลงนิยายจนจบ
ติดเหรียญ 💰
ติดเหรียญหลังจากไรท์ลงตอนจบ (จะปล่อยให้อ่าน ฟรี 1 อาทิตน์แล้วจะทยอยติดเหรียญ)
โดเนท 💵
รีดท่านใดใจดีและชอบผลงานของไรท์สามารถช่วยสมทบทุนโดยการโดเนทได้ รายได้ตรงนี้ ไรท์จะได้มี เงินไว้ลงทุนค่าบำรุงอุปกรณ์และค่าใช้จ่ายจิปาถะเพื่อผลิตผลงานออกมาให้ดีที่สุด (ไรท์สัญญาว่าจะผลิตงานเขียนออกมาให้รีดอ่านเรื่อยๆ น้า)
คุยกันก่อน...
เพื่อไม่ให้พลาดทุกการแจ้งเตือนไรท์แนะนำให้กด ติดตาม กดเพิ่มเข้าชั้นไว้น้า และฝากกด ใจให้ไรท์ด้วยน้า
สุดท้ายนี้ขอขอบพระคุณรีดทุกท่านที่ซัพพอร์ตเสมอมา ไรท์มีความสุขทุกครั้งที่รู้ว่านิยายตัวเองมีคนอ่าน ไรท์รออ่านความคิดเห็นจากทุกคนอยู่น้า ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณรีดทุกท่านจริงๆ 🙏
ด้วยรักและศรัทธาใจ
สาวเมืองนนท์
..............................................................