โฉมงามขี้โรคอย่างข้าไม่เอาท่านหรอก

เสิ่นอวี้รักคนผู้หนึ่งอย่างจริงใจ ไม่รีรอที่จะลากสังขารอันอ่อนแอมาวางแผนเพื่อโค่นล้มราชวงศ์เพื่อเขา หลังจากที่เสียชีวิตไปจึงได้พบว่า เขาเป็นเพียงตัวแทนของนายเอกนิยาย และเขาสมควรเสียสละทุกอย่างให้กับสองคนนั้น

เมื่อได้กลับชาติมาเกิดอีกครั้ง ร่างกายขี้โรคของเสิ่นอวี้แสดงออกอย่างชัดเจนว่าเขาไม่ทำแล้ว 

คนผู้นี้ ใครอยากได้ก็เอาไปเลย

เขาได้เข้าไปถวายตัวเป็นสนมชายของทรราชผู้นั้นแทนน้องชายของอนุภรรยาผู้เป็นบิดา ถึงอย่างไรทรราชก็มิใช่พวกชอบเพศเดียวกัน และเขาก็ไม่ได้เหลือเวลาอีกมากมายนัก เข้าไปในวังอยู่อาศัยกินเพื่อรอความตายเท่านั้น

หลังจากที่เข้าไปในวัง เขาได้เผชิญหน้ากับทรราชที่ผู้คนต่างหวาดกลัว เสิ่นอวี้ถึงยามกินก็กิน ถึงยามดื่มก็ดื่ม มองว่าทรราชนั้นเป็นสิ่งว่างเปล่า

เรือนกายปกคลุมด้วยผ้าไหมแพรสีดำ ดวงตาแดงก่ำของทรราชไม่อาจซ่อนความเกลียดชัง มือคว้าบีบลำคอของเสิ่นอวี้ ：“เจ้าไม่กลัวตาย?”

เสิ่น ·รีบตาย รีบเกิดใหม่· อวี้ รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย : “ท่านจะฆ่าข้าหรือ?”

ทรราช : “？？？？？”

เสิ่นอวี้ที่เดิมทีเข้าวังไปเพื่อรอความตายก็รอไป รอแล้วรอเล่ารอจนมีหนังสือจากขุนนางแต่งตั้งให้เขารับตำแหน่งฮองเฮา อีกทั้งทรราชผู้นั้นยังสามารถทำให้เขาหายจากโรคที่รักษาไม่หายรอแต่วันตายได้อีกด้วย

“เสิ่นอวี้” ：“……”