“จะจ้องฉันอีกนานไหม” คำพูดไม่ดีถูกพ่นออกมาจากของคนที่เขาคิดว่าหล่อ ตอนนี้มันกลับดูตรงข้ามเสียหมด ถึงแม้ว่าจะหน้าตาดีเท่าไร ถ้าพูดจาไม่น่าฟัง เขาก็ไม่อยากคบด้วยหรอกนะ
“ครับ” ซานที่ไม่รู้จะเอ่ยคำใดออกไปจึงได้แต่ขานรับออกไปแบบนั้น
“แล้วจะครับอีกนานไหม” ภูริชแสดงท่าทีหงุดหงิดออกมาเมื่อไม่ได้ดังใจตัวเอง เพราะตั้งแต่เกิดมาแม้แต่พ่อกับแม่ก็ไม่เคยขัดใจเขาเลยสักครั้ง
“ครับ” ซานเองก็เผลอพูดคำเดิมออกมาจนต้องรีบเอามือปิดปาดเอาไว้ เพราะเขาไม่ได้ตั้งใจที่จะพูดมัน
“น่าเบื่อจริงๆเลย เพราะอย่างนี้หรือไงถึงไม่มีใครเอา” ซานขมวดคิ้วเมื่อได้ยินคำพูดดูถูกจากชายหนุ่ม จนหญิงสาวที่มาด้วยต้องรีบเอ่ยห้ามปราม
“ภูคะ เบาๆหน่อยสิคะ คนมองไปหมดแล้ว” ริสา กวาดสายตาไปรอบๆพบว่าตอนนี้ลูกค้าในร้านเริ่มมองมาที่พวกเขาเสียแล้ว
“...” ซานไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เพราะยังรู้สึกอึ้งกับคำดูถูกของคนที่เพิ่งเจอหน้ากันครั้งแรก
“ทำไมเหรอ อยากได้ฉันจนตัวสั่นเลยหรือไง ถึงกับต้องให้แม่มาขอ” ถึงแม้ว่าคู่ควงของเขาจะเอ่ยห้าม แต่ภูริชก็ยังคงไม่อายใคร พ่นคำดูถูกออกมาจากปากสีแดงระเรื่อนั้น
“นี่คุณจะพูดดูถูกผมมากไปแล้วนะ ใครเขาอยากแต่งงานกับคุณกัน ” ซานเริ่มทนไม่ไหว เขาลุกขึ้นแล้วโต้เถียงกลับไป ไม่องไม่อายมันแล้ว ใครอยากมองก็มองไป
“แล้วไม่ใช่หรือไง” ภูริชยกมือกอดอกแล้วมองเหยียดซานตั้งแต่หัวจรดเท้า
“คุณพูดกับคนที่เพิ่งเจอกันครั้งแรกแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า”
“...”
“อีกอย่างมารยาทคุณหัดมีเสียบ้าง ไม่ใช่มาถึงก็สักแต่จะพูด ตัวเองรู้เรื่องนี้ดีแค่ไหน”
“นายไม่มีสิทธิ์มาสั่งสอนฉัน”
“ภูคะ กลับกันเถอะค่ะ อย่าเสียเวลาเลยค่ะ” ริสามองมาที่ซานด้วยสายตาที่เย้ยหยัน แล้วหันไปควงแขนของภูริชให้เดินออกไป
“ยกเลิกงานแต่งงานซะ ไม่งั้นชีวิตนายวุ่นวายแน่ๆ” ภูริชพูดทิ้งทายก่อนเดินออกไปร้านคาเฟ่แห่งนี้
ซานได้แต่กำหมัดแน่น มองตามแผ่นกว้างนั้นออกไปนอกร้าน ตอนนี้เขายังรู้สึกสับสนกับเรื่องที่เกิดขึ้น ที่เขามาวันนี้ไม่ใช่การดูตัวหรือเพื่อทำความรู้จักกันแต่เป็นการมาให้ผู้ชายคนนั้นดูถูกเล่นเฉยๆ เขาเริ่มเห็นเค้ารางความวุ่นวายของชีวิตตามคำพูดทิ้งท้ายของภูริชเสียแล้ว
ปุกาศปุกาศ
นิยายเรื่องใหม่มาแล้วค่าาา
ฝากให้กำลังใจลูกรักคนใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ
นิยายมีทั้งหมด 30 ตอน
10 ตอนแรกอัพทุกวัน เวลา หนึ่งทุ่มตรง
หลังจากตอนที่ 11 ไรท์จะอัพวันเว้นวัน เวลาเดิมนะคะ
ฝากรี้ดเข้ามาอ่านกันเยอะนะคะ
Guest
