เสน่หามิอาจลืมเลือน (จีนโบราณ)

เขา คือผู้มีพระคุณที่ช่วยชีวิตนางไว้ 

นาง จึงตอบแทนเขา ด้วยการยอมเป็นภรรยา 

ใครจะไปคิดว่า แม้เขาจะเป็นเพียงชายแปลกหน้า 

แต่กลับทำให้นางผูกพันทั้งกายใจ และวิญญาณ จนมิอาจลืมเลือน.. 

----- 

‘โอ๊ย!’ ข้าร้องออกมาด้วยความเจ็บ เขาก็หยุดชะงัก สีหน้าของเขาดูเป็นกังวลมากนัก 

‘เจ็บมากไหม?’ 

เขาทำข้าขนาดนี้ ยังจะมีหน้ามาถามอีกเหรอว่าเจ็บไหม!!! 

หากข้าบอกว่าเจ็บ เขาจะเลิกหรือเปล่า 

ข้าพยักหน้า น้ำตามาคลอเบ้าตา ‘เรา... เลิกทำอะไรแบบนี้จะดีไหม’ 

ไม่รู้ว่าข้าพูดอะไรผิดไป ข้าได้เห็นรอยยิ้มของเขา 

แล้วเขาก็เอามือทั้งสองมาประคองแก้มข้าไว้ 

‘ไม่ดี หากข้าเลิกกลางคัน เจ้าจะได้รับประสบการณ์ที่ไม่ดี ข้าไม่อยากให้เจ้ากลัวเรื่องแบบนี้ มันเป็นเรื่องธรรมชาติ’ 

เขาพูดหน้าตาเฉย ธรรมชาติที่เจ็บปวดน่ะหรือ 

ข้าไม่เข้าใจที่เขาพูดหรอก ข้าเจ็บจะแย่ จะมีความสุขและรู้สึกดีไปได้อย่างไร นี่คือความทรมานชัด ๆ