“ฮัดชิ่ว!”
“นั่งไง ป่วยจนได้”
คีรินทร์ที่ดูเหมือนจะทำใจมาก่อนหน้านี้ ส่ายหน้าไปมาเบาๆ ทว่าคนกำลังจะป่วยกลับดูไม่เดือดเนื้อร้อนใจเลยสักนิด ตรงกันข้ามยังนึกอะไรสนุกขึ้นมาอีก
“ขี้บ่นแบบนี้สงสัยต้องทำให้ติดหวัด จะได้หยุดบ่นสักที”
“คิดจะทำอะไรของเธอ ดาวเรือง”
คีรินทร์ร้องถามเสียงหลงเมื่อจู่ๆ แขนเล็กก็ตวัดโอบรอบคอของเขาโดยที่เขาไม่ทันตั้งตัว จากนั้นใบหน้างดงามปานเทพธิดาก็ขยับมาใกล้ๆ ใบหน้าหล่อเหลาจนหน้าทั้งสองห่างกันเพียงคืบเดียว
“หายใจใกล้ๆ จะได้ติดหวัดป่วยเหมือนกันไง”
“เล่นบ้าอะไร เอาหน้าไปห่างๆ เลยนะ”
ชายหนุ่มแสร้งทำเสียงห้วนดุเพื่อให้เธอกลัว ขณะที่พยายามเก็บซ่อนความรู้สึกหวั่นไหวที่ก่อเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ยากที่จะควบคุม โดยที่คนโดนดุนั้นไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่าการอยากแกล้งคนอื่นของตัวเองกำลังเล่นงานหัวใจอีกฝ่ายอยู่
“กลัวติดหวัดละสิ ฮ่าๆๆ”
‘ฉันไม่ได้กลัวติดหวัดหรอกนะยายเด็กบ้า! นี่ไม่รู้หรือไงว่าทำแบบนี้มันเสี่ยงต่อความปลอดภัยของตัวเอง ไหนบอกว่าไม่ใช่เด็กอ่อน แต่ไม่คิดเลยหรือไงว่าอยู่ในสภาพล่อแหลมกับผู้ชายแบบนี้มันอันตราย’คีรินทร์คิดอย่างเคืองๆ
“ผมบอกให้ถอยไปห่างๆ ไง”
“ไม่ถอย ฮัดชิ่วๆๆๆ”
“โอ้ย! เจ็บนะ!”
เมื่อคีรินทร์ไม่มีวิธีอื่นปรับเด็กดื้อแล้ว เขาจำต้องยกมือขึ้นมาเขกศีรษะเธอเบาๆ แล้วก็ดูเหมือนจะได้ผลเมื่อเจ้าหล่อนร้องออกมาดังลั่น พร้อมกับปล่อยแขนที่ตวัดรอบคอเขาออกทันที
“ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วทานยาพักผ่อนซะ”
“เป็นผู้ใหญ่แต่ทำไมถึงชอบใช้กำลังรังแกเด็กนักนะ”
‘ทำอย่างกับตัวเองไม่ทรมานผู้ใหญ่อย่างนั้นแหละ ไม่รู้หรือไงว่าตอนนี้ฉันทรมานจะตายอยู่แล้วห๊ะ! ยายเด็กบ้า!’
Guest
