เด็กหญิงตัวอ้วนกลมในชุดกระโปรงสีชมพูฟูฟ่องคนนั้น หน้าตาเหมือนเขาอย่างกับถอดแบบกันมา ใช่แน่ๆ... ใช่อย่างที่เขาคิดแน่ๆ
ปล่อยนิยายวันละตอนนะคะ
ฝากกดนิยายเพิ่มเข้าชั้นและกดติดตามนามปากกาของไรท์ เพื่อที่จะไม่พลากดารอัพเดตนิยายใหม่ๆ นะคะ
ติดตามอัพเดตนิยายใหม่ๆ ๆได้ที่ FB: ไรท์เกว
ตัวอย่างบางตอน
ฟึ่บ... ยังไม่ทันที่เพลินฝันจะวิ่งหนีเข้าไปหลังร้านเธอก็ถูกน่านฟ้าดึงเอาไว้ และเป็นอินทัชที่วิ่งมาขวางหน้า สาวเจ้าหลับตาปี๋ขบเม้มริมฝีปากแน่นชาวาบไปทั้งตัว ด้วยไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้มาเจอน่านฟ้าที่นี่
สองแขนแกร่งรวบพลิกตัวคนตัวเล็กให้หันมาประจันหน้ากับเขา น่านฟ้าจ้องมองใบหน้าจิ้มลิ้มที่ตอนนี้ซีดเผือดไร้เลือดฝาดทั้งยังเอาแต่หลับตาไม่กล้ามองหน้าหรือปริปากพูดอะไร เขาจ้องมองเธออยู่แบบนั้นไม่ละสายตา
“แอ้ มา...ม่ะ” เสียงใสของยัยหนูตัวกลมที่ยืนหน้าบานเรียกคนเป็นแม่อยู่ในเปลทำเพลินฝันแทบลมจับ ทั้งเสียงนั้นยังดึงความสนใจจากสองหนุ่มได้เป็นอย่างดี ทำสองหนุ่มจ้องมองไปยังเด็กหญิงตัวกลมในเปลเป็นตาเดียวก่อนจะหันมามองหน้ากันด้วยสายตาฉงนบ่งบอกถึงความสงสัยที่ตรงกัน
เพลินฝันได้แต่ยืนเงียบไม่ยอมตอบรับเสียงเรียกของลูกสาว ตอนนี้เธอรู้สึกหูอื้อตาลาย ในหัวตอนนี้มีเพียงคำว่า ‘ตายแน่’ วนเวียนอยู่ไม่เว้นว่าง
“มา...ม่ะ มา..ม่ะ แอ้ะ!!” ใช่ตอนนี้เสียงเจ้าตัวกลมกำลังเริ่มเพิ่มความหนาของน้ำเสียงเตรียมตัวที่จะดุในไม่อีกกี่วินาที
“หม่าม๊าอยู่ตรงนี้ไงคะ” เพลินฝันที่ถูกขึงเอาไว้ด้วยสองแขนแกร่งเอี้ยวตัวมองกลับหลัง ส่งเสียงหวานปนสั่นเครือเอ่ยตอบลูกรัก คำพูดของเธอที่คุยกับเด็กหญิงตัวกลมในเปลเริ่มทำให้น่านฟ้าเริ่มขมวดคิ้วย่นมากขึ้น
“ลูกคุณ...กับใคร?” เขาเอ่ยถามหญิงสาวเสียงแข็ง ทั้งสายตายังจับจ้องไปที่เด็กหญิงตัวกลมกระโปรงชมพูฟูฟ่องไม่วางตา ดวงตากลมคู่นั้นที่จ้องมองมายังเขาตาแป๋ว ทั้งยังพวงแก้มที่ฟูเป็นซาลาเปา รวมถึงปากเล็กอมชมพู หากเด็กหญิงไม่มีโบว์คาดอยู่ที่หัวก็ไม่ได้ต่างอะไรกับรูปถ่ายของเขาตอนแรกเกิด
Guest
