ชนวนรักกาลจารึก

แร็ปเปอร์หนุ่มผู้เป็นเจ้าของ AKA 'นิลพัท' ยืนอยู่ข้างเวทีประกวดแร็ปเปอร์หน้าใหม่ เพื่อรอคอยที่จะขึ้นเวทีเป็นคนต่อไป อากัปกิริยาที่แสดงถึงความตื่นเต้นแทบไม่มีให้เห็น ในวัยเพียง 20 ปีเขาผ่านเวทีประกวดมาอย่างโชกโชน แต่ความโชกโชนไม่ได้แปลว่าเก่งกาจ มีเพียงประสบการณ์และความผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่าเท่านั้น จึงบ่มเพาะความเยือกเย็นเช่นนี้ขึ้นมาได้ 

เขาดึงฮูดขึ้นมาคลุมผมทรงเดรดล็อคที่มัดรวบไว้ทางด้านหลัง ก้มลงมองรองเท้าผ้าใบคู่เก่ง ที่พาเขาขึ้นไปเหยียบย่างมาแล้วแทบทุกสมรภูมิแร็ป หวนคิดถึงทุกย่างก้าวที่เขากับมันเคยเดินผ่าน ระลึกถึงเป้าหมายที่ต่างมีร่วมกัน แล้วก้าวเดินขึ้นไปหลังจากได้ยินเสียงประกาศเรียก 

โดยไม่มีทางรู้เลยว่านี่คือเวทีสุดท้ายของเขาในฐานะแร็ปเปอร์! 

​​ 

​หมายเหตุ1 

นิยายเรื่องนี้ เป็นนวนิยายอ้างอิงเกี่ยวกับชีวประวัติของกวีเอกในสมเด็จพระนารายณ์มหาราชนาม "ศรีปราชญ์" แต่ถึงกระนั้น ก็เป็นเพียงเรื่องแต่งที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อความบันเทิง ชื่อสถานที่และบุคคล รวมถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง จึงเพียงได้รับการปรุงแต่งไปบ้างเพื่อให้เข้ากับอรรถรสของเนื้อหา มิได้มีเจตนาที่จะบิดเบือนหรือสร้างความเข้าใจผิดให้เกิดขึ้นแต่ประการใด โปรดใช้วิจารณญาณและหัวใจในการอ่าน 

หมายเหตุ2 

บทกวีต่างๆที่ใช้ในเรื่อง อาจถูกลดทอนความซับซ้อนของการใช้คำและภาษาตามยุคสมัยลง เพื่อให้อ่าน ทำความเข้าใจ และสามารถเข้าถึงได้ง่ายขึ้น ด้วยเจตนาดีของกวีผู้ต่ำต้อยอย่างผู้เขียนเองนี้ ที่อยากดำรงไว้ซึ่งมรดกทางถ้อยสัมผัสแห่งภาษา มิให้สูญหายไปตามเกลียวคลื่นของยุคสมัย แม้นมีความผิดพลาดประการใดขอโปรดอย่าได้ถือสาหาความต่อเจตจำนงอันบริสุทธิ์นี้​ 

​​ 

กล่าวคำสวัสดีและขอฝากเนื้อฝากตัวกับนักอ่านทุกคนด้วยนะครับ 

ผม 'แจ็คเดอะริบบิ้น' ขออนุญาตใช้พื้นที่ตรงนี้เปิดตัวในฐานะนักเขียนหน้าใหม่ ด้วยความที่ก่อนหน้านี้ดำรงชีวิตในฐานะของนักวาดการ์ตูนมาโดยตลอด "ชนวนรักกาลจารึก" ที่ทุกคนกำลังอ่านอยู่นี้ จึงถือเป็นผลงานเรื่องแรกของผมในฐานะนักเขียนนิยาย ซึ่งคาดว่าจะเริ่มลงให้ได้อ่านกันภายในเดือนสิงหาคมนี้ 

แม้จะเพิ่งเริ่มเขียนนิยาย แต่ตัวผมเองชื่นชอบการแต่งกลอนเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว จึงตัดสินใจนำเรื่องราวของกวีเอกผู้ถูกลืมคนนี้มาบอกเล่าให้ได้ฟังได้อ่านกัน ถ้าอ่านแล้วถูกใจก็ฝากกดติดตามหรือเก็บเข้าชั้นหนังสือกันด้วยนะครับ ขอเพียงซอกเล็กๆบนชั้นหนังสือของทุกคน ให้เจ้า "ศรี" และเพื่อนๆได้มีที่ซุกหัวนอน ก็นับเป็นความเมตตาอย่างหาที่สุดมิได้แล้ว 

"ด้วยความออดอ้อนอย่างร้ายกาจ" 

..แจ็คเดอะริบบิ้น.. 

​ 

​*******