*******
นพเก้า แต่เก่าก่อนสอนกันไว้
เพชร เป็นใหญ่ในหมู่ดาวสกาวแสง
โกเมน กลั่นคั้นโลหิตสถิตแดง
เพทาย แฝงแรงสีชาดจนบาดตา
มรกต เขียวสดใสไม่หม่นหมอง
บุษราคัม ว่าทองผ่องหนักหนา
ไพฑูรย์ ดั่งสังวาลคาดพาดผ่านมา
ทับทิม แพงด้วยแดงกว่าราคาดี
มุกดาหาร ซ่านแซมขาวราวเมฆหมอก
นิลกาฬ งานครามออกดอกไม้สี
แม้นหาครบมาบรรจบประสบมี
อานุภาพตามมณีทวีคูณ
*******
"เกล็ดแก้วนั้นแม้แวววับจับตา แต่ยังมิเทียบเทียมแววตาที่ระยิบระยับจับหัวใจคู่นั้น กระทั่งหัวใจของโจรสลัดหนุ่มผู้โลดโผนเลวทรามซึ่งมีอาชีพออกเที่ยวปล้นชิงผู้คน ยังถูกล้วงควักออกเสียแล้วยัดวางความรักของมันเข้ามาแทนที่"
ท้องทะเลอันดามันในช่วงกรุงศรีอโยธยาตอนกลาง ปรากฏมีโจรสลัดมากมายออกเที่ยวก่อความรำคาญระรานผู้คน
เด็กหนุ่มผู้มีดวงตาสีแดงเพลิงท่าทางปราดเปรียวเฉลียวฉลาดอายุราวยี่สิบปีผู้หนึ่ง กำลังเดินเลือกซื้อเสบียงสำหรับนำกลับไปยังเรือของตน ที่เมืองท่าเล็กๆแห่งนี้แม้มีตลาดที่มิได้ใหญ่โตนัก แต่นอกจากจะมีข้าวของสินค้าอันจำเป็นต่อการดำรงชีวิตแล้ว ยังเป็นเพียงหนึ่งในไม่กี่ที่ซึ่งเรือของทางการไม่ค่อยยื่นมือเข้ามายุ่มย่าม ทำให้มีทั้งโจรสลัดและเหล่านักเดินเรือมารวมตัวกันได้โดยที่ไม่เกิดการกระทบกระทั่งกันขึ้นภายในเกาะแห่งนี้
แม้ฉากหน้ามันจะกำลังทำทีเป็นเดินเลือกซื้อข้าวของ ทว่าดวงตาสีแดงคู่สวยนั้นกลับเที่ยวสังเกตสังกาไปทั่วบริเวณ ด้วยการกินอยู่แม้นับเป็นเรื่องสำคัญอย่างยิ่ง แต่การข่าวก็นับว่ามีความจำเป็นไม่แพ้กัน กระทั่งไปสะดุดเข้ากับคำพูดของพ่อค้าขายอุปกรณ์หาปลาผู้หนึ่ง
"เงือกกระนั้นรึ?"
ลูกค้าที่กำลังยืนสนทนากับแกจึงว่า
"มีคนเล่าว่าเห็นพวกมันตัวหนึ่งเมื่อวันก่อนที่ใกล้ๆกับเขตของพวกแกะดำนั้นแล"
"ก็เห็นพูดกันมาตั้งแต่ข้ายังเด็ก มิเห็นจักเคยจับได้สักตัว"
"ลุงก็ว่าไป..เกิดมีจริงขึ้นมาระวังจักมิทันคนอื่นเขาหนา"
"เฮอะ! รอจนข้าตายก็คงมิได้เห็นแม้กระทั่งเกล็ดของมันดอกกระมัง?"
ชายหนุ่มและดวงตาสีแดงคู่นั้นเมื่อพบว่าเรื่องราวดังกล่าวหาได้มีความสลักสำคัญกับตนไม่ จึงเหน็บเอามีดสั้นเล่มสวยที่เพิ่งซื้อมาจากร้านก่อนหน้าเข้าไว้ในผ้าคาดเอว และมุ่งหน้ากลับไปที่ท่าจอดเรือพลางนึกขบขันในใจ
'หากมีเงือกเหล่านั้นอยู่จริง เพียงแค่เกล็ดของมันก็คงมีค่ามีราคามิใช่น้อย แต่ต้องโง่งมถึงเพียงไหนกันจึงสามารถหลงเชื่อเรื่องราวเพ้อฝันอันไร้ซึ่งแก่นสารเหล่านี้ได้'
.......
“เจ้าหมายถึง..ตำนานไข่มุกแห่งอันดามันนั่น?”
“อัญมณีที่เล่าขานกันว่า หากเรือลำใดได้ครอบครองมันแล้วไซร้ เรือลำนั้นจักเสมือนว่าได้พระแม่คงคามาเป็นแม่ย่านางเลยเทียว”
.......
“มึงกล่าวถ้อยคำดังว่ามิเคยตกหลุมรักหญิงงามเมืองสักผู้หนึ่ง?”
“มึงนี่มันเยี่ยงไรกัน..กล่าวคำรักแก่มันแต่กลับเรียกขานมันเป็นหญิงงามเมืองไปเสียเล่า?”
.......
“ตัวของเจ้าอบอุ่นอย่างยิ่ง ละม้ายคล้ายกับว่าเป็นดวงอาทิตย์ที่ส่องลงมายังผิวน้ำเบื้องล่าง”
“นั่นเพราะดวงอาทิตย์ปรารถนามองดูความงดงามของท้องทะเลให้กระจ่างแจ้งด้วยดวงตาคู่นี้”
.......
หมายเห็ด
ผลงานเรื่องนี้เป็นนวนิยายที่ถูกสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อความบันเทิง ชื่อสถานที่และบุคคลรวมถึงเหตุการณ์บางอย่างที่เกิดขึ้นภายในเรื่อง จึงเพียงถูกสมมุติขึ้นโดยอ้างอิงกับยุคสมัยและโลกความจริงเป็นพื้นฐาน มิได้มีเจตนาที่จะบิดเบือนหรือสร้างความเข้าใจผิดให้เกิดขึ้นแต่ประการใด โปรดใช้วิจารณญาณและหัวใจในการอ่าน
.......
*ทักทาย*
ในที่สุดก็ได้กลับมาทักทายกับผู้อ่านอันเป็นที่รักอีกครั้ง
กับผลงานลำดับที่ห้าของผู้เขียน
อัญมณีเม็ดที่สามในจักรวาล gemverse
และยังเป็นอัญมณีเม็ดที่สองในซีรี่ย์ นพเก้า
ต่อจาก เกล็ดแก้ววชิรกาล ซึ่งเป็นเพชรอีกด้วย
แต่ไม่ว่าจะเรียกขานด้วยสถานะใด เกล็ดแก้วอันดามัน เรื่องนี้ก็ยังเป็นผลงานที่ผู้เขียนตั้งใจสร้างสรรค์ขึ้นมาอีกหนึ่งเรื่อง ด้วยเจตจำนงอันบริสุทธิ์ในการที่จะแหวกว่ายและมีชีวิตรอดอยู่ในมหาสมุทรแห่งนวนิยายนี้ ท่ามกลางเรือลำน้อยใหญ่อีกมากมายที่ออกไล่ล่าหาความฝันมาเร่ขายเพื่อจุนเจือปากท้อง ฝั่งฝันนั้นอยู่ไกลเพียงใดยังมิอาจเห็น พบเพียงพายุแห่งความจริงที่กระหน่ำใส่ไล่หลังมา จวนเจียนจะพัดพาเอานาวาน้อยลำนี้ลงสู่ก้นทะเลลึก
ได้อาศัยเสบียงและทุนรอนจากผู้อ่านให้ยังแล่นต่อไปได้
ได้พึ่งพิงข้อความให้กำลังใจมากมายเสมือนเป็นเกาะแก่งแหล่งพำนักในยามที่ท้อแท้สิ้นหวัง
ได้แวะพูดคุยกับผู้คนที่ช่วยซ่อมแซมเรือให้เราในยามที่แตกสลายพ่ายพัง
เรือล่าฝันลำนี้จึงยังคงกางใบเที่ยวเสาะหาฝั่งฝันของมันต่อไปอย่างกระท่อนกระแท่นแต่อบอุ่นหัวใจยิ่ง
แม้นวันหนึ่งมันถูกท้องทะเลแห่งความจริงนั้นกลืนหาย
หวังเพียงมีใครสักคนสามารถจดจำมันได้
ว่าเคยมีเรือน้อยลำหนึ่งที่แม้เสาขึงใบเรือของมันหักโค่นลงแล้ว แต่มันยังคงจ้วงพายไปเบื้องหน้าด้วยเรี่ยวแรงที่เหลือของตน พร้อมกันกับลูกเรืออันเป็นที่รักผู้คอยสนับสนุนอุ้มชูมันมาโดยตลอดเหล่านั้น
เพราะกระทั่งไม้พายที่อยู่ในมือมันยังได้คนเหล่านั้นช่วยกันสร้างขึ้น
“ด้วยความกอดไม้พายอันน้อยอย่างร้ายกาจ”
..แจ็คเดอะริบบิ้น..
.......
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวในจักรวาลแห่งอัญมณีที่เรียกขานกันว่า gemverse โดยกฏพื้นฐานของเจมเวิร์สจะมีอยู่ด้วยกันคร่าวๆ ดังนี้
หากนักผจญภัยท่านใดปรารถนาจะเข้าถึงที่มาที่ไปของจักรวาลแห่งอัญมณีนี้ หรืออ่านเอาจากภายในเรื่องแล้วก็ยังไม่สาแก่ใจ สามารถเปิดเข้าไปอ่าน บันทึกลับของคุณไวส์แมน ผู้เป็นเสมือนบิดาแห่ง gemverse กันได้เลยคับผม
*******
Guest
