นิรภัฎ

สวัสดีค่า นักเขียนนามปากกา นภัสสร นะคะ

ในที่สุดก็ได้กลับมาอีกครั้ง กับเรื่องใหม่เปิดกล่อง นิยายรักปนดรามาหน่อย ๆ เพราะไม่ถนัดเขียน

**แต่ ยังแต่งไม่จบนะคะ ฮ่าา อยากมาเปิดเรื่องไว้ก่อน ตอนแรกตั้งใจไว้ว่าจะเขียนประมาณ 60,000 คำ ไป ๆ มา ๆ จะ 50,000 แล้วเนื้อเรื่องที่วางไว้ยังเขียนไม่ครบ 🥹

ไม่ต้องห่วงค่ะ ไรต์จะพยายามปั่นให้จบ และขายให้ได้ภายในเดือนนี้ ฝากติดตามด้วยนะคะ

นภัสสร ❤️

โปรยนิดหน่อย

วันนี้ก็เป็นอีกหนึ่งวันที่รามิลกลับบ้านมาพร้อมกับกลิ่นเหล้าคละคลุ้ง

“ไปดื่มมาอีกแล้วเหรอคะพี่ราม” นิรภัฎที่นั่งคอยอยู่บริเวณห้องโถงของบ้านรีบลุกขึ้นมาพยุงร่างของสามีที่กำลังเดินโซซัดโซเซเพราะฤทธิ์ของน้ำเมา

“ไม่ต้องมายุ่งกับพี่” ว่าจบชายหนุ่มก็สะบัดมือเล็กที่ช่วยพยุงร่างของตนเองออก

ปกติต่อให้ชายหนุ่มจะเมาขนาดไหนเขาก็ไม่เคยต้องมาทำนิสัยแบบนี้กับภรรยาเลยสักครั้งเดียว แต่ครั้งนี้มันออกจะแปลกไปสักหน่อยที่อยู่ ๆ เขาก็รู้สึกคิดถึงใบหน้านวลสวยของนิรณาที่มันช่างคล้ายคลึงกับนิรภัฎเหลือเกิน

“พี่รามจะขึ้นห้องไหวเหรอคะ มาค่ะแพรช่วยดีกว่า” นิรภัฎที่ยืนมองอยู่ใกล้กันถามด้วยความเป็นห่วง จากนั้นก็ตั้งท่าจะเข้าไปช่วยพยุงอีกครั้ง

“ต่อให้พี่จะล้มลงแล้วตายตรงนี้เราก็ไม่ต้องมาสนใจ ดีซะอีกพี่จะได้เจอน้องพริ้ม...” รามิลเอ่ยถึงคนที่จากไปแล้วเศร้า ๆ ก่อนที่ใบหน้าคมเข้มจะเริ่มแสยะยิ้มเมื่อนึกบางอย่างขึ้นมาได้ พลันใบหน้าก็หันมาจดจ้องคนที่ได้ชื่อว่าเป็นภรรยา

“ทำไมสวรรค์ถึงไปเอาเธอไป ทำไปต้องเอาพริ้มของพี่ไป แกล้งสลับคนกันก็ไม่ได้เหรอ ในเมื่อทุกอย่างของเธอก็เหมือนพริ้มขนาดนั้น” ชายหนุ่มพูดขึ้นอีกครั้ง ก่อนจะขยับกายเข้าหาร่างบาง ถ้าวันนั้นคนตรงหน้ายอมปริปากบอกเรื่องที่นิรณาไปเที่ยว ไม่อมพะนำไว้คนเดียวจนเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น วันนี้เขาก็คงไม่ต้องมานั่งเสียใจอยู่แบบนี้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเป็นเพราะนิรภัฎคนเดียว

“พะ พี่ราม...” นิรภัฎที่ได้ฟังคำพูดนั้นจากสามีก็รู้สึกเสียใจ ก่อนที่น้ำตาเจ้ากรรมจะไหลพรากออกจากดวงตากลมสวย

“เธอจะไปไหนก็ไปเถอะ” ชายหนุ่มว่าจบก็พาร่างโซเซเดินขึ้นห้องไป ปล่อยให้คนฟังยืนร้องไห้น้ำตาคลออยู่คนเดียว

เกิดเป็นเธอมันผิดขนาดนี้เลยเหรอ แค่เพราะเธอไม่ยอมเอ่ยปากเล่าความลับครั้งนั้นใช่หรือเปล่า หรือเพราะเธอคือนิรภัฎไม่ใช่นิรณาใช่ไหม เขาถึงได้พูดจาทำร้ายจิตใจกันขนาดนี้ ถ้าเป็นไปได้เธอก็อยากให้พี่สาวกลับมา ส่วนเธอจะขอเป็นคนจากไปแทน อย่างน้อย ๆ เขาก็คงจะไม่ใจร้ายกับเธอถึงขนาดนี้

เพิ่มเติมประโยคที่จะทำให้คุณกลายเป็นสุนัขเต็มตัว แต่! สุนัขอย่างไรนั้น ยังไม่แต่ง ฮ่าาาา

“ไม่ว่าเธอจะทำยังไงพี่ก็ไม่มีวันรักเธอ ต่อให้เธอมานอนอ้าขาให้พี่อยู่ตรงนี้พี่ก็จะทำมันเพราะพี่เป็นผู้ชาย แต่พี่จะไม่มีวันรักเธอแบบที่รักพริ้ม”