“ตามมา ๆ อ้ายเขียน เร็วเข้า ไปเล่นตรงนั้นกัน”
เสียงเด็กชายไว้ผมจุก นุ่งโจงกระเบนผ้าไหมอย่างดี สวมเสื้อคอปิด ผ่าอกแขนยาว หน้าตาท่าทางเฉลียวฉลาด
“ขอรับคุณเพิ่ม รอสักประเดี๋ยวครับ ข้าจะเอาสมุดข่อยไปเก็บก่อน”
เด็กชายวัยไล่เลี่ยกัน แต่ตัวผอมบางตอบพลางวิ่งขึ้นเรือนเอาของไปเก็บ สักครู่ก็กลับมาหาผู้ถูกเรียกชื่อว่า “คุณเพิ่ม” ทั้งคู่พากันวิ่งเข้าไปในสวน
“เรามาเล่น“ส้อนหา” (ซ่อนหา)กัน ข้าจะเป็นคนซ่อนก่อน เจ้าเป็นคนหานะ”
“ขอรับคุณเพิ่ม ข้าจะหลับตานับก่อน คุณเพิ่มรีบไปซ่อนตัวเสียขอรับ”
เด็กชายผู้สูงศักดิ์หัวเราะชอบใจ เมื่อเห็นอีกฝ่ายหันหน้าเข้าต้นไม้ ใช้แขนทั้งสองยกพิงต้นไม้ก้มศีรษะทับแขนหลับตานับ หนึ่ง สอง ........เขาก็รีบวิ่งไปหลบอยู่หลังต้นไม้ต้นหนึ่งไม่ไกลนัก ขณะที่คุณเพิ่มกำลังซ่อนตัวอยู่นั้น ก็ได้ยินฝีเท้าของสัตว์ชนิดหนึ่งวิ่งมา เมื่อหันหน้าไปหาต้นเสียงนั้นก็ต้องอ้าปากค้าง ตกใจภาพที่เห็นคือฝูงควายที่กำลังวิ่งราวกับตกใจอะไรสักอย่าง ตรงมายังเด็กชาย ยังไม่ทันที่คุณเพิ่มจะขยับตัวหนีควายตัวหนึ่งที่วิ่งตรงมาด้วยความเร็ว
“หลบไปขอรับ คุณเพิ่ม !”
มีเสียงตะโกนมาจากด้านหลัง พร้อมร่างเด็กชายอีกคนกระโดดเข้ามาผลักคุณเพิ่มออกไปจากตรงนั้น แต่ร่างของเขานั้นกลับถูกควายตัวนั้นกระแทก และแทงเข้าที่แขน ร่างนั้นแน่นิ่งสลบไป ท่ามกลางเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือของคุณเพิ่ม สิ้นเสียงบ่าวไพร่ในบ้านต่างพากันมามุงดูและอุ้มเด็กชายผู้ได้รับบาดเจ็บขึ้นไปบนเรือน
ฝากติดตามผลงานรีไรท์จากเรื่องลิขิตนิรมิตของไรท์ด้วยนะคะ เป็นนิยายวายเรื่องแรก อัพทุกวันจนจบ อ่านฟรีก่อนติดเหรียญค่ะ ขอบคุณทุกการอ่าน และกำลังใจค่ะ
Guest
