“กฎของการอยู่ร่วมกัน คืออะไร?”
“พี่ต้องไม่ทำบ้านสกปรกเลอะเทอะ”
“สบายมาก”
“ต้องไม่ทำเสียงดัง”
“นั่นก็สบายมาก”
“ห้ามพาผู้ชายที่ไหนมาที่นี่เด็ดขาด ยกเว้นว่าจะได้รับอนุญาตจากผมก่อน”
“อ๋อ ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรเลย”
“ยังไม่หมด”
“โห อะไรเนี่ย เยอะแล้ว"
นภสรบ่นอุบ ไม่นึกว่าภูวดลคนน่ารักจะขี้บ่นเก่งขนาดนี้ เธอเปิดม่านออก มือเรียวจับปลายพู่ของม่านเกี่ยวเก็บที่ แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อร่างสูงของอีกฝ่ายก้าวขึ้นมายืนซ้อนหลังด้วยระยะที่ขยับเพียงนิดเดียว เธออาจจมสู่อกกว้างนั้นง่าย ๆ
“มีอีกเรื่อง”
“อะไร”
ร่างเล็กพูดข่มความตกใจบังคับเสียงให้เป็นปกติ แต่ก็ต้องขยับถอยจนตัวเองแนบชิดกับอีกฝ่ายไม่ตั้งใจ เพราะใบหน้าคมโน้มลงมาอยู่ใกล้จนนภสรได้ยินเสียงตึกตักของหัวใจที่โครมครามไม่รู้ของใครเป็นของใคร
“จำให้ดี ห้องพี่อยู่ซ้าย ห้องผมอยู่ขวา ถ้าวันไหนพี่เข้าผิดห้อง ผมไม่รับประกันบทลงโทษนะ”
Guest
