ยินดีต้อนรับเข้าสู่ตระกูล ฉัตร์ธนพลากร
อคิราห์ ฉัตร์ธนพลากร (ลูกชายคนกลาง)
______________________________________________
อคิราห์ Achirach – คุณหนูนิ่ม NuNim
อคิราห์ แสงของดวงอาทิตย์พร้อมแผดเผาทุกสิ่งให้มอดไหม้ คุณหนูนิ่ม นิยามของความแสบ ซน ดื้อด้าน ขี้เถียง
จะมีใครเกิดมาซวยเท่ากับ หนูนิ่ม คนนี้อีกไหม ครอบครัวของเขากำลังจะล้มละลาย ยังถูกที่บ้านบังคับให้แต่งงานกับเจ้าพ่อสนามแข่งอย่าง อคิราห์ เพื่อประคองทรัพย์สินของบ้านเอาไว้ เพียงแค่เจอหน้ากันวันแรกก็ไปไม่เป็นท่า คนอะไรนิสัยติดลบ ทั้งปากหมา! ป่าเถื่อน! หยาบกระด้าง! ใจร้อน! โหดเหี้ยม! หนูนิ่มได้แต่ภาวนาให้พ่อแม่หาเงินตั้งตัวได้เร็วๆ ขืนอยู่ต่ออีกหน่อย เขาคงได้ถูกสามีฆ่าหมกห้องจริงๆ แน่
ตอน อคิราห์ปรึกษาพี่เหมราชเรื่องง้อเมีย
“มึงต้องกราบตีนเมีย”
“จะบ้าหรือไง เด็กนั่นอายุน้อยกว่ากูตั้งเยอะ จะให้กูกราบมัน ฝันเถอะ มันสิต้องกราบตีนกู”
“แต่มึงผิดไงทิตย์ มึงผลักน้องไง มึงฟังนะ แค่ขึ้นชื่อว่าผัวก็ผิดเสมอ มึงแค่ยกมือไหว้เมีย แค่นี้ก็จบแล้ว”
“ห่างไกลตัวกูมาก ไม่เอา เปลี่ยนวิธี”
ตอน เมียจะขอหย่าเข้าจริงๆ
อคิราห์ทนฟังไม่ได้ที่เมียเด็กต้องการจะเซ็นใบหย่า รีบคุกเข่าตรงหน้าเมีย คว้าพวงมาลัยจากถาดมาพนมมือพร้อมก้มกราบเท้าเมียทันทีทันใด
ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมา เอาพวงมาลัยวางไว้ที่ตักเมีย แววตาสั่นระริกอย่างน่าสงสาร ยอมศิโรราบให้คุณหนูนิ่มแต่โดยดี
“อย่าหย่ากับพี่เลยนะ ไม่หย่านะครับ ฮึก ถ้าหย่าแล้วพี่จะอยู่ยังไง ขอร้อง หนูเคยบอกพี่ว่าไม่อยากเป็นหม้ายใช่ไหม หนูก็มีพี่เป็นผัวทั้งคนอยู่แล้วนี่ไง จะหย่าอีกทำไมล่ะ ไม่หย่านะ ไม่เอานะครับ”
คำเตือน *เรื่องนี้มีเนื้อหาที่รุนแรง พูดคำหยาบ บางสิ่งบางอย่างไม่ควรลอกเลียนแบบอย่างยิ่ง
อย่าลอกเลียนผลงานคนอื่น ห้ามคัดลอกหรือดัดแปลงเรื่องนี้โดยเด็ดขาด มันเป็นการละเมิดสิทธิ์ของผู้อื่น เจอเมื่อไหร่จะดำเนินตามกฎหมายให้ถึงที่สุด พร้อมประจาน ขอสาปให้ชีวิตผู้นั้นไม่เจริญ อย่ามาก๊อบปี้ความคิดของผู้อื่นเหมือนตัวเองเป็นของเก๊ มันคือบุคคลที่ไม่มีมารยาท
ผลงานของ ปลาอ้วน เป็นผลงานที่เกิดขึ้นจากจินตนาการทั้งหมด พฤติกรรมบางพฤติกรรมอาจไม่เหมาะสม ผู้อ่านควรพิจารณาและไม่ควรทำตาม เนื้อหาในเรื่องอาจมีความไม่ Make Sense ขัดใจคุณรีด พิมพ์ผิดตกหล่นที่ใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย กราบขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่ให้กำลังใจและคอยสนับสนุน ทั้งนี้ขอให้คอมเมนต์ในทางที่สุภาพและไม่จาบจ้วงตัวละครที่นักเขียนคิดขึ้นมากจนเกินไปเพื่อเป็นการให้เกียรติ และกำลังใจในการคิดผลงานอื่นต่อๆ ไป ไรท์น้อมรับคำติชม จะนำไปปรับปรุงตัวเนื้อหาในเรื่องหน้า และต่อๆ ไปนะคะ ขอบคุณค่ะ
Guest
