“ถ้าเราตายล่ะพราวยังจะทิ้งเรามั้ย”
“โอ๊ย!! ถ้ามึงจะโง่ตาย ก็ตายไปเถอะตายไปเลย”ฉันแกล้งพูดไปก็เท่านั้น ฉันรู้ว่าวศินมันไม่กล้าทำอะไรแน่นอน แล้ววศินก็หยิบอะไรบางอย่างออกมาจากด้านหลัง นั่นมันปืน ปืนจริงๆ
“วศินอย่าทำอะไรบ้าๆนะ”วศินเอาปืนจ่อไปที่ขมับของตัวเอง และพร้อมที่จะลั่นไกล
“อย่านะวศิน!”ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาวศินเพื่อแย่งปืนมา เรายื้อแย่งกันไปมาพักใหญ่เรายอมให้ใครมาตายต่อหน้าเราไม่ได้
“ปล่อยนะพราว ถ้าเราไม่มีเธอเรายอมตายดีกว่า”
“จะบ้าหรอ ปัญญาอ่อนที่สุด!”
ปัง!!!
ฉันยืนอึ้งดูวศินค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้นวศินตายแล้ว เลือด เลือดเต็มเลย เลือดเต็มตัววศินเลย เลือดเต็มเลยทาไงดีทำไงดี ฉันกลัวมาก ฉันยิงคน ฉันเป็นฆาตกร ฉันยิงวศิน ฉันฆ่าเขา ฉันกำปืนไว้แน่น ทำไงดี ทำไงดี เดี๋ยวต้องมีคนมา ฉันทรุดลงกับพื้น หลังชนฝา มือกำ ปืนกระบอกนั้นไว้แน่น ไม่รู้จะทำยังไง ได้แต่ร้องไห้อยู่ตรงนั้น
Guest
