REVENGE 100% แค้นนี้ ผมเป็นหนี้คุณแวมไพร์

REVENGE 100% แค้นนี้ ผมเป็นหนี้คุณแวมไพร์ 

นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ตัวละคร สถานที่ วิชาชีพของตัวละคร ล้วนเป็นเรื่องสมมติที่ทางผู้เขียนสร้างขึ้น และนิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาที่ค่อนข้างรุนแรง หยาบคาย มากพอสมควร  

***ผู้ที่มีอายุต่ำกว่า 18 โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ*** 

Intro 

ท่ามกลางสายฝนที่กำลังโหมกระหน่ำ มีชายหนุ่มร่างบางคนหนึ่งกำลังนอนขดตัวจมกองเลือดอยู่ในเขตป่าหวงห้ามอย่าง “ป่าอาร์เดน” ป่าที่ทุกคนขนานนามว่าเป็นป่าของพวกแวมไพร์ ผีดิบที่มักจะออกล่าเหยื่อในตอนกลางคืน หากว่าผู้ใดหลงเข้ามามักจะไม่ได้กลับออกไปทุกราย ไม่ว่าจะเป็นมนุษย์หรือสัตว์ ก็ไม่มีใครกล้าย่างกลายเข้ามาใกล้ 

เล่ากันว่าเมื่อนานมาแล้ว 200 ปีก่อน แวมไพร์กับมนุษย์นั้นเคยอยู่ร่วมกันและรักใคร่ปรองดองกันเป็นอย่างดี แต่อยู่มาวันหนึ่งพวกมนุษย์ เกิดการปลุกระดมล้มล้างเผ่าพันธุ์แวมไพร์ขึ้น ทำให้เหตุการณ์ในครั้งนั้นมีมนุษย์และแวมไพร์ล้มตายเป็นจำนวนมาก นับตั้งแต่นั้นมาเมืองอาร์เดนก็ถูกผืนป่าดูดกลืนจนกลายเป็นป่าอาร์เดน อย่างที่คนรุ่นปัจจุบันเล่าสืบต่อกันมา จะมีก็เพียงแต่ "ปราสาทครูซ" ปราสาทของ "คิงบารอน" แวมไพร์สายเลือดบริสุทธ์ที่หลงเหลืออยู่เพียงน้อยนิดเท่านั้น ที่ยังคงไม่ถูกป่าแห่งนี้ดูดกลืนหายไปตามกาลเวลา 

“อึก...แม้แต่ฟ้ายังไม่เข้าข้างกูเลยสักนิด กูนี่มันโง่อย่างที่ไอ้เลวนั่นบอกจริงๆ”

“ไอรีส” เด็กหนุ่มชาวบ้านผู้อาภัพรักพร่ำออกมาทั้งน้ำตา แม้แต่แรงที่ตนนั้นจะขยับเขยื้อนพาตัวเองออกจากป่าต้องห้ามนี่ก็ไม่มีสักเพียงนิด 

ตามเนื้อตัวที่เต็มไปด้วยรอยบาดแผลมันช่างเจ็บปวดราวกับว่าตนกำลังจะถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ ไม่มีผิด

ชาหนุ่มเริ่มหายใจโรยริน เหมือนคนใกล้ตายเข้าไปทุกที ทุกครั้งที่ร่างอันบอบช้ำพยายามขยับเขยื้อนเลือดตรงหน้าท้องแบนก็ยิ่งทวีเพิ่มจำนวนมากขึ้นจนกระจายเป็นวงกว้าง

ความทรมานที่ชายหนุ่ม ได้รับมันช่างมากมายเกินกว่าที่เขานั้นจะรับได้เต็มที ก่อนที่เขาจะสลบไปเขาจำได้เพียงลางๆ ว่ามีคนกำลังเดินมาตรงที่เขานอนอยู่ ก่อนที่เขานั้นจะหมดสติไปในที่สุด

“ยังไม่ตายขอรับนายน้อย”

“ไบรอันต์” ทายาทแห่งครูซยืนมองร่างมนุษย์ที่กำลังจมกองเลือดตรงหน้าด้วยแววตาที่ผิดหวังเล็กน้อย เขาและลูกน้องตามกลิ่นเลือดหอมๆ ของมนุษย์ตนนี้มาจากป่าลึกหลายสิบกิโล 

พอมาถึงมนุษย์ตรงหน้ากลับมีสภาพดังคนใกล้ตาย เลือดที่ไหลนองตามพื้นช่างไม่น่าลิ้มลองเอาเสียเลย

“นายน้อยจะเอายังไงกับร่างของมนุษย์นี่ขอรับ”

ไบรอันต์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่ร่างหนาจะก้มนั่งยองๆ แนบมือลงบนใบหน้าสวยเบาๆ ใบหน้าสีขาวซีดบวกกับผมสีแดงดังสีเลือดนี่ มันช่างแปลกประหลาดจนเขาอดละสายตาออกจากร่างบางตรงหน้าไม่ได้ ใครกันช่างทำกับอาหารรสเลิศของเขาได้ถึงเพียงนี้

“คอขาวๆ นี่ถ้าได้กัดสักคำคงจะดี”

ใบหน้าอันขาวซีดแสยะยิ้มออกมาอย่างมีเลศนัย ก่อนที่เขาจะช้อนร่างบางตรงหน้าขึ้นมาไว้ในอ้อมอก หากเพียงแต่จะปล่อยให้มนุษย์ผมแดงนี่เป็นอาหารของสัตว์ป่าก็ดูน่าเสียดาย สู้เขาเลี้ยงไว้เป็นอาหารยามขาดแคลนเสียยังจะดีกว่า 

"นายน้อยจะเอามนุษย์นี่ไปที่ไหนขอรับ"

"กลับปราสาท!!"

มาแล้วววว~~~ 

นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่เราสร้างขึ้นใหม่อีกครั้ง หลังจากที่คิดจะล้มเลิกอยู่นาน เนื้อเรื่องเข้มข้นและน่าสนใจแน่นอน เรารับประกันได้เลยค่ะว่าทุกคนจะต้องคาดไม่ถึงแน่ๆ ตัวนิยายจะมีดราม่าหน่อยๆ รอชมความคลั่งรักของนายน้อยไบรอันต๋ได้เลยค่ะ อิอิ 

ฝากนิยายเรื่องใหม่ ของเราไว้ใอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ  

ปล.เราจะลงนิยายเวลาเดียวคือ 23.00 น. นะคะ หากกลัวพลาดตอนใหม่ๆ กดเพิ่มลงคลัง หรือกดติดตามรอไว้ได้เลยน๊าาา 

#Revenge100% 

#แค้นนี้ผมเป็นหนี้คุณแวมไพร์