ภพพราก

‘พี่จำจากพรากไกลในครั้งนี้  โฉมชีวีอย่าเศร้าใจให้หม่นหมอง 

แม้นพี่ไปใจคนึงถึงแต่น้อง   ขอมอบของแทนใจพี่ดวงฤดี 

แล้วคราใดโฉมยุพินถวิลหา   ยลปิ่นข้าแด่เจ้าอย่าหมองศรี 

จงอดทนแม้นระทมตรมฤดี   เพื่อรอพี่หวนสู้น้องนงคราญ’ 

                    ประพันธ์โดย เพื่อนเมย์กับนกน้ำ 

## นิยายเรื่องนี้อาจจะมีข้อความ มีคำพูด มีพฤติกรรมไม่เหมาะสมในบางช่วงบางตอน ### ต้องขออภัยหากไปกระทบจิตใจของผู้อ่าน และก็ห้ามลอกเลียนแบบพฤติกรรมของตัวละครนะคะ### 

#### เป็นเรื่องราวความรักข้ามภพข้ามชาติที่ต้องพบเจอแต่ความเจ็บปวดผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า บอกเลยว่าพระเอกทั้งปากร้ายนิสัยเสียเอามาก ๆ และไม่เหมาะกับหน้าตาที่มันหล่อระเบิดระเบ่อเลยคร้า ส่วนนางเอกก็ใช่ย่อยนะคะ ตอบกลับทุกดอกจนจุกเลยทีเดียว ใครที่ชื่อชอบนิยายพ่อแง้แม่งอนก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ##### 

**** ทั้งชื่อนามสกุลสถานที่ผู้เขียนต่างสมมุติขึ้นมาเอง หากไปตรงกับผู้ใดก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ คำบางคำในภาคอดีตอาจจะไม่ได้สละสลวยมากนักก็ขอความเห็นใจด้วยน๊า ****