แม่อุ้มบุญ อุ้มใจ

ร้านเบเกอรี่ร้านหนึ่ง เป็นที่นิยมของกลุ่มวัยรุ่นในย่านนี้ มีทั้งเครื่องดื่มและพวกเบเกอรี่จำพวกรักษาสุขภาพ ทานแล้วไม่อ้วน หวานน้อย เหมาะสำหรับคนที่ควบคุมน้ำหนักและรักษาหุ่นเป็นอย่างมาก

"น้องอายคนสวย วันนี้พี่ขอกาแฟแก้วนึงครับ อะไรก็ได้ที่น้องอายคิดว่าอร่อย"

"น้อยอายครับ เมื่อไหร่จะใจอ่อน ยอมเป็นแฟนกับพี่สักทีครับ"

"น้องอายครับ ถ้าเป็นแฟนกับพี่ พี่จะไม่ให้น้องอายทำงานเลย"

"น่ารักแบบนี้ เป็นแฟนกับพี่เถอะครับ"

"ผมชอบพี่อายจังครับ"

"พี่อายชงกาแฟได้อร่อยมาก"

บราๆๆๆๆ

เสียงเอ่ยแซวของบรรดาหนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ที่แซวอายในทุกๆ วัน จนเกิดความชินชาเสียแล้ว สำหรับอาย เพราะแต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นประเภทพวกหมาหยอกไก่ทั้งนั้น

ที่บ้านหลังใหญ่หรือจะเรียกว่าคฤหาสน์

"เมื่อไหร่แกจะมีหลานให้ฉันสักที อายุอานามก็เยอะแล้ว จะรอให้ฉันตายก่อนหรือไง"

"โธ่ ม๊า ผมยังไม่พร้อม"

"จนป่านนี้แกไม่พร้อม ได้ ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้หนูสุแต่งงานกับแก"

"ผมขอเวลาไม่เกินสองปี นะครับม๊า นะครับ"

"ได้ ถ้าภายในสองปี แกไม่มีหลาน แกเตรียมตัวแต่งงานกับหนูสุได้เลย"

"แต่ม๊าก็มีหลานแล้วนี่ครับ"

"โอ้ย...แกไม่ต้องเอาตาเคนมาอ้าง" ม๊าบอกกับเอก ทำให้เอกที่รักความโสดเอามากๆ ถึงต้องมานั่งกุมขมับเพราะการที่ม๊าอยากมีหลาน

เรื่องวุ่นวายจึงเกิดขึ้น เมื่อเอกได้รับคำแนะนำจากไพรสน เลขาส่วนตัวของตน ทำให้ทั้งคู่ต้องมาตกล่องปล่องชิ้นกันได้อย่างไรนั้น ติดตามกันได้ในตอนต่อไป

นิยายเรื่องนี้แต่งจากจินตนาการ หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย