“เธอมาอยู่ที่นี่...ในฐานะอะไรแน่?”
เสียงของหญิงสาวฟังดูเย้ยหยัน ดวงตาคมกริบตวัดมองคนตรงหน้าอย่างไม่ไว้หน้า
“ไม่ว่าผมจะอยู่ในฐานะไหน มันก็ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ”
คิมม่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบเย็น แต่แฝงด้วยความตึงเครียด
“ถ้าคุณแค่มาหาเรื่อง... ผมแนะนำว่าออกไปดีกว่านะครับ”
“กล้าดียังไงมาไล่ฉัน!”
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าคุณเหวยให้ผมมาอยู่ในฐานะอะไร...”ม่อนสบตาอีกฝ่ายตรงๆ แม้ในใจจะสั่นไหว
“แต่ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ ... ก็ควรไปถามเขาเองจะตรงกว่าครับ”
คำพูดของเขาทำเอาหญิงสาวหน้าตึง คิมม่อนเม้มปากแน่น ลมหายใจสะดุดเมื่อรู้สึกถึงรสชาติของความเจ็บที่มุมปากซึ่งยังระบมจากร่องรอยเมื่อคืน ใจเขาเหมือนตกวูบ ร่างกายชาวาบไปทั้งตัว
ไม่ว่าจะในฐานะเด็กเลี้ยงของเฟยหลง หรืออะไรก็ตาม...
เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตัดสิน หรือเรียกเขาด้วยถ้อยคำที่ทำให้ดูต่ำต้อย
เขารู้ดี หลายคนพูดว่าเขาเป็นแค่นายบำเรอ เป็นแค่ของเล่นของคนมีอำนาจ และลึกๆ เขาเองก็ยอมรับว่ามันอาจจะไม่ต่างนัก...แต่พอโดนดูถูกต่อหน้าแบบนี้ มันก็ยังเจ็บอยู่ดี
“สรุปว่าเธอยอมรับแล้วใช่ไหม... ว่าขายตัวให้คุณเหวย? หน้าด้านจริงๆ” ปลายนิ้วที่ทาเล็บสีแดงสดยกขึ้นชี้หน้าอย่างเหยียดหยาม
หญิงสาวกัดฟันแน่นด้วยความโกรธจัด ใบหน้าสวยแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำด้วยอารมณ์
“ม่อนไม่ได้ขายตัว!” เขาเอ่ยเสียงต่ำ
“แล้วก็ไม่ได้เต็มใจด้วยซ้ำ คนของคุณนั่นแหละที่ไม่เคยเลิกรังควานผม!”
“โกหก เธอนั่นแหละที่คอยยั่วยวนเขาตลอด ไม่อย่างนั้นคุณเหวยไม่มีวันแตะต้องเธอ”
คิมม่อนกลั้นใจ กัดฟันตอบกลับทั้งที่เสียงสั่น
“ถ้าคุณมั่นใจนักว่าคุณเหวยเป็นของคุณ งั้นคราวหน้าก็ใส่ปลอกคอให้เขาด้วยสิครับ เวลาเขาจะไปไหนมาไหน คุณจะได้ไม่ต้องเหนื่อยตามแบบนี้”
ตัวละคร
📌โจวจางเหวย: ลูกชายคนที่สองของตระกูลจาง เป็นลูกของภรรยารอง ได้รับการเลี้ยงดูแบบตามใจมาตั้งแต่เด็ก ทำให้เป็นคนเอาแต่ใจและขาดวุฒิภาวะทางอารมณ
📌 คิมม่อน ประดิษฐ์วิทย์ (ม่อน) : อดีตลูกคุณหนูที่เคยใช้ชีวิตสุขสบาย แต่กลับต้องตกต่ำกลายเป็น ‘เด็กเลี้ยง’ ของเฟยหลง พี่ชายของจางเหวย พ่อแท้ๆ ของเขานำมาขายเพื่อใช้หนี้กว่าสิบล้านบาท ครอบครัวล้มละลาย มารดาทิ้งไปแต่งงานใหม่ ไม่มีญาติคนไหนอาสารับเลี้ยงกัน
ฝากนิยายเรื่องใหม่ และติดตามข่าวสารร่วมพูดคุยใน แฟนเพจด้วยนะคะ 👉 https://www.facebook.com/JjJubjaeng83/
Guest
