เมิ่งจื่ออี้ อายุ 29 ปี วิศวกรหญิงคนเก่งได้รับรางวัลการออกแบบยอดเยี่ยมประจำปีมาถึง 3 สมัย ด้วยความเก่งและสามารถหาเงินได้มากกว่าผู้ชายทั่วไป จึงทำให้เธอนั้นไม่เคยคิดชายตามองใครเลย และไม่คิดที่จะแต่งงาน เธอชอบเลี้ยงสุนัขตัวเล็กขนฟู และแมว แต่เธอกลับไม่ชอบเด็ก หากเลี่ยงได้ก็จะเลี่ยง
แต่แล้วโชคชะตาก็ทำให้เธอทะลุมิติไปในยุคโบราณ แค่นั้นยังไม่พอเธอยังเป็นแม่ของเด็กน้อยถึง 3 คน ตั้งแต่เกิดมาเธอไม่เคยเลี้ยงเด็กสักครั้ง แต่ด้วยตาใสแป๋วของเด็กๆ และความหิวโหยเธอต้องช่วยเหลือเด็กเหล่านี้และตัวเองให้มีชีวิตรอดในยุคที่ประสบภัยแล้งอย่างแสนสาหัส
“ท่านแม่พวกเราหิวข้าว”
‘ตาแป๋วยังกับลูกหมาเลย จะเลี้ยงง่ายเหมือนจูจูและมูมู่หรือเปล่านะ’
ทุกสิ่งอย่างกำลังไปได้ด้วยดี จู่ๆ ก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาแล้วบอกว่าเขาเป็นสามีของเธอ
“อี้เอ๋อร์ สามีกลับมาแล้ว”
สามี?
“เสี่ยวมู่ เสี่ยวซิง เสี่ยวอู่ พ่อกลับมาแล้ว มาหาพ่อสิ” ใบหน้าหล่อเหลาส่งยิ้มเดินเข้ามาหาพร้อมกับกางมือออกคล้ายกับรอให้ภรรยาและลูกเข้ามาโอบกอด
แต่ทว่า...
ท่านพ่อ?
“เสี่ยวมู่ เจ้าจำท่านพ่อได้หรือไม่” เมิ่งจื่ออี้ยอบกายเอ่ยกระซิบถามบุตรชายที่ยืนตะลึงไม่แพ้นาง
“ท่านแม่ ลูกจำไม่ได้ขอรับ” ซางมู่เอ่ย หากจำไม่ผิดท่านพ่อจากไปเมื่อ 4 ปีก่อนมิใช่หรือ ตอนนั้นเขายังอายุเพียง 3 ขวบเอง จำไม่ได้หรอก
“อย่าถามลูกเลย หากพี่ใหญ่ยังจำไม่ได้” ซางซิงที่เดินจูงมือน้องชายมายืนข้างมารดาและพี่ชายเพียงเพราะได้ยินประโยคเมื่อครู่
“ท่านพ่อคือสิ่งใดกัน กินได้หรือไม่”
ขอฝากนิยายสุขนิยมเรื่องใหม่ของไรท์ด้วยนะคะ บอกเลยว่าเรื่องนี้นางเอกเก่ง พระเอกคลั่งรัก สายเปย์เว่อร์!!! เด็กๆ ก็น่ารัก แต่จะสนุกน่ารักขนาดไหน ตามไปอ่านกันได้ค่า!!!
ไรท์จะอัพทุกวันจนกว่า ebook จะออกนะคะ หลังอีบุ๊คออกจะอัพวันเว้นวันค่ะ
Guest
