"เธอไม่ควรมาหาเรื่องคุณขวัญเขา"
ภูมิพัฒน์หรือคุณพัฒน์ เอ่ยปากบอกกับหญิงสาวร่างเล็กที่นั่งไขว้ห้างทำเหมือนไม่ได้ทำอะไรทั้งที่เพิ่งไปก่อเรื่องกับภรรยาตีทะเบียนเมื่อชั่วโมงก่อน
"แล้วไงค่ะ ลินต้องเป็นคนยอมให้ยัยป้านั้นประจานกลางห้างหรอค่ะ"
ลลินดารู้อยู่แล้วว่าทางนั้นจะต้องเอาเรื่องไปฟ้องคนตรงหน้าเธอทำใจแล้วเพราะชินกับการแสดงที่ภรรยาตีทะเบียนจอมมารยา บ่อยครั้งที่เธอถูกผู้หญิงคนนั้นต่อว่าด้วยถ้อยคำแรงๆแถมยังประจานสถานะของเธอต่อหน้าผู้คน
"ผมบอกให้หลีกเลี่ยงอย่าไปเจอกันไง"
"ลินอยากเจอยัยป้านั้นมากเลยสินะ ลินคงภูมิใจมากที่ได้สถานะเมียเก็บ"
"ต่อปากต่อคำเก่งเกินไปแล้วนะลลิน"
"ลินผิดหรอค่ะ คุณเองไม่ใช่หรอที่ไม่ยอมปล่อยลินไป"
"เลิกคิดไปได้เลยว่าจะไปจากผม"
"ลินเบื่อได้ยินไหมค่ะ ว่าลินเบื่อ"
พูดจบลลินดาก็เดินกระทืบเท้าเข้าห้องนอนตามด้วยเสียงปิดประตูตังปัง ภูมิพัฒน์ได้แต่นั่งกุมขมับเพราะป่วดหัวกับหญิงสาว นับตั้งแต่อยู่ด้วยกันมาก็เข้าปีที่2 เธอไม่เคยแผ่วลงเลย นับวันมีแต่สร้างเรื่องมาให้เขาได้ปวดหัว แต่จะให้ปล่อยเธอไปก็ไม่ได้แค่คืนไหนไม่ได้นอนกอดเธอเขาคงนอนไม่หลับ