ในวันที่ฝนพรำ เพื่อนพี่ทำหนู

สปอยเบาๆ 

  มอเตอร์ไซค์แล่นไปเรื่อย ๆ นุ้ยที่โดนทั้งฝนทั้งปะทะลมก็เริ่มหนาวตัวสั่น ทามรู้สึกได้ว่านุ้ยขี่รถแกว่ง ๆ เลยมองมือหญิงสาวสั่นหงึก ๆ  

“หนาวเหรอ”ทามเอ่ยถามพร้อมกับชะเง้อหน้าดู 

“ใช่พี่”นุ้ยตอบเสียงสั่น 

“พี่ขี่ให้ไหม” 

“ดีพี่ เดี๋ยวหนูเข้าจอดข้างหน้าแล้วกัน” 

“ไม่ต้องเปลี่ยนหรอก ขี่เลย....”ทามเขยิบเข้าชิดใกล้อกแกร่งชนแผ่นหลังบางหน้าหล่อเอียงประกบข้างซ้ายของนุ้ย เอื้อมมือไปจับมือเรียวที่จับแฮนด์มอเตอร์ไซค์ นุ้ยสะดุ้งหน้าตาเหลอหลา นุ้ยใจเต้นรัวโดนโอบล้อมด้วยสองแขนแกร่งแล้วยังโดนชายที่แอบชอบจับมือ เธอค่อย ๆ คลายมือออกจากแฮนด์ไปจับที่หน้าปัดรถอันที่จริงก็อยากให้เขาจับมือไปตลอดทางแต่ด้วยความที่มียางอายเลยปล่อยออกจะดีกว่า  ทามจ้องมองถนนนุ้ยนั่งตัวเกร็งแทบไม่กล้าหายใจใบหน้าที่ใกล้ชิดทำให้เธอวาบหวามร่างกายก็โดนโอบกอดไว้ช่างเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขเสียจริง  

   ไม่นานนักฝนที่ตกหยิม ๆ ก็หยุดลงสองร่างเปียกแฉะเพราะลุยฝนกลับมา เสียงโทรศัพท์ใต้เบาะสั่น อืด  อืด แรงจนเบาะนั่งสั่นสะเทือน นุ้ยสะดุ้งบิดก้นไปมาแรงสั่นนั่นทำให้เสียวซ่านโหนกเนื้ออูม กายแกร่งที่โดนเบียดบิดไปมาก็เริ่มสยิวท่อนลำแข็งในกางเกงบาสแข็งตุงดันก้นงอนอย่างไม่ได้ตั้งใจ นุ้ยรู้ตัวว่าท่อนลำของเขาแยงก้นก็ไม่กล้าพูดเลือกที่จะเงียบเม้มปากภาวนาขอให้ถึงบ้านเร็ว ๆ 

“รู้สึกใช่ไหม”ทามเอ่ยถามน้ำเสียงแหบพร่าสายตายังจดจ้องมองถนน 

“อะไรเหรอพี่”นุ้ยอึกอักจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ 

**คำเตือน** 

นิยายเรื่องนี้สร้างจากจินตนาการของผู้เขียนเท่านั้น ไม่มีตัวตนจริง 

ตัวละคร บุคคลในภาพและสถานที่ไม่มีส่วนเกี่ยวข้อง 

ไม่สนับสนุนให้ทำในเรื่องที่ผิดศีลธรรม แต่งเพื่อความบันเทิงเท่านั้น 

มีฉากร่วมรักคำหยาบ เหมาะสำหรับผู้อ่านอายุ 20 ปีขึ้นไป