ผจญพานต์(อีสาวมฤตยู)

"ได้โปรด ปล่อยลูกสาวฉันไป" เสียงเอ่ยปนสะอื้นไห้ ขณะที่ร่างกำยำของชายวัยกลางคนแสย่ะยิ้มอย่างชั่วร้าย ปืนในมือสีดำขลับถูกกระชับแน่น พลางจ่อไปที่หัวน้อยๆของเด็กสาว ที่สภาพใบหน้าเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตา ผู้เป็นแม่อ้อนวอนเสียงหลง ทว่าไร้ผล เสียงเปรี้ยง!! ดังสนั่นไปทั่วห้องรับแขก มันดังจนแก้วหูลั่น ผู้เป็นแม่นั่งพับเพียบตะลึงงันกับภาพที่เห็น เมื่อลูกสาวที่เปรียบเสมือนแก้วตาดวงใจนอนไร้วิญญาณอยู่กับพื้น 

"ไง อี ลดา เนี่ยแหล่ะผลของการดื้อดึง ถ้าหากว่ามึงยอมปล่อยคนของกูไปซะ ลูกสาวของมึงก็คงไม่ต้องมาจบชีวิตแบบนี้ …" ชายกลางคนลักษณะเป็นหัวหน้า และมีรอยอักขระสักอยู่เต็มตัวเอ่ยยิ้มๆ ขณะยกเท้าพลิกศพเด็กสาวแล้วทำปากจุ๊ๆ

"....อย่างที่กูเคยเตือนมึงในตอนแรก การกระทำทุกอย่างย่อมมีผลกระทบเสมอ ถ้ามึงเลือกที่จะหลับตาแล้วปล่อยคนของกูซะ มึงก็จะได้เงินก้อนโตเพื่อตั้งต้นชีวิตใหม่ ไม่ต้องมานั่งลำบากตรากตรำรับราชการเงินเดือนไม่พอยาไส้ แต่นี่อะไร ปฏิเสธ? อ้าว เฮ้ย พวกมึงใช้ตีนสะกิดมันหน่อยซิ "

   ลูกน้องชายฉกรรจ์อีก2รับคำสั่ง ปรี่เข้าใช้ตีนหยาบยันโครม ! จนร่างของผู้เป็นแม่หน้าคว่ำ ชุดนอนสีชมพูบางเฉียบเลิกขึ้นตามแรงปะทะโดยไม่ตั้งใจ เผยให้เห็นปลีขาอวบ ขาวเนียนดั่งไข่ปอก อา.. ช่างเป็นภาพที่น่าดูชม หากแม้นว่าสถานการณ์ไม่ได้เลวระยำขั้นสุดถึงเพียงนี้ หัวหน้าเดนมนุษย์จ้องไปยังใบหน้างามบนพื้น ซึ่งบัดนี้เย็นชาปานวิญญาณหลุดลอยออกจากร่าง 

"เสียเวลามากแล้ว ลาก่อนนายอำเภอคนสวย…." ว่าพลางยกปืนในมือจ่อเตรียมเหนี่ยวไก ทว่าชะงักนิ้วเพราะอารมณ์บางอย่างเริ่มเดือดพล่าน อันเกิดจากความวิปริตเป็นพื้นฐานของจิตใจ 

"....แต่จะว่าไป นอกจากที่หน้าของมึงจะสวยแล้ว หุ่นยังเช้งยั่วกามชิบหาย ไหนๆก็จะตายแล้ว สงเคราะห์ให้พวกกูสักดอกก่อนนะ ฮ่าๆๆๆ"

    ราวกับนัด สมุนทั้งสองสบตากันแวบนึง แล้วปรี่เข้ากระชากชุดนอนสุดบางเสียงดัง แคว่ก!! เผยให้เห็นปทุมคู่งามกระเพื่อมตามแรงกระชาก ไร้การต่อต้าน เมื่อร่างของหล่อนถูกพลิกให้นอนหงาย ขณะที่หัวหน้าเดนมนุษย์ควักความเป็นชายซึ่งตื่นเริ่ด พลางคุกเข่าคร่อมร่างเพื่อเตรียมเสพ แววตาของหล่อนล่องลอยอย่างไร้จุดหมายเพราะอาการช็อค ไม่มีอีกแล้วแม้คำอ้อนวอน หรือแม้กระทั่งอาการสะดุ้ง เมื่อแก่นเนื้อที่เป็นสิ่งแปลกปลอมค่อยๆแหวกกลีบของสงวน กลับกัน! เป็นฝ่ายของผู้กระทำเสียเองที่ผงะ สายตาของมันถลึงโปน กรามถูกขบกันจนเป็นสันนูน แผดเสียงกร้าว 

"อีดอก! มึง มึงมีประจำเดือน!!" เสียงดังพอที่จะเรียกสติ เมื่อความแค้นเป็นเชื้อเพลิงที่โหมกระหน่ำในจิตใจ ช่างหัวแม่งเถอะกฏหมาย จัดการฉกมือคว้าเอาปืนของหนึ่งในเดนมนุษย์ที่กำลังยืนอึ้ง จ่อเสยขึ้นตั้งฉากกับพื้นแล้วเหนี่ยวไก เปรี้ยง! ร่วงไปหนึ่ง ร่างของมันคนนั้นดิ้นพล่าน แล้วแน่นิ่งในวินาทีต่อมาพร้อมกับรูโหว่ที่ใบหน้าทะลุท้ายทอย มันอีกคนได้สติรีบชักปืนเพื่อยิงสู้ ทว่าช้าเพียงเสี้ยววิ เสียงเปรี้ยง!จากปากกระบอกปืนของอีสาวแผดเสียง ส่งหัวกระสุนแหวกอากาศ เสยเข้าคางทะลุกะโหลกจนเลือดสาดเต็มเพดาน 

"มึง มึง อั่ก!!" หัวหน้าเดนมนุษย์กระอั่กเลือด พลางคลานหนีอย่างยากลำบากเมื่อลูกน้องมือดีโดนเก็บเรียบ หญิงสาวชันกายลุกขึ้นช้าๆ แล้วเดินไปทิ้งตัวข้างศพลูกสาวพร้อมกับประคองเข้าแนบอก 

"เจ้าตัวน้อยของแม่" น้ำเสียงนั้นเย็นชา ทว่าในใจปวดร้าวปานโดนมีดกรีด หล่อนใช้เวลาไม่นานกับการสั่งลา บรรจงวางร่างน้อยๆอย่างเบามือ พร้อมกับหันไปทางสัตว์นรกด้วยแววตาที่อาฆาต 

"ต้องขอบคุณประจำเดือน ที่ทำให้สัตว์นรกอย่างมึงหมดฤทธิ์ แสดงว่าเป็นเรื่องจริง ที่เขาว่ากันว่าของต่ำมันข่มพวกมีวิชาได้"  ยืนตระหง่านในร่างเปลือย ขณะที่อีกร่างตาเหลือกปานร่างถูกจับฉีก หมดท่าแล้วสำหรับจอมอวิชา คงเหลือเพียงสภาพที่ไม่ต่างจากหมาจนตรอก 

"ดะ ได้โปรด ปล่อยกูไป มึงจะเอาเท่าไหร่ สิบล้าน ยี่สิบล้าน" 

     หญิงสาวสะอื้นในลำคอ ขณะกดเท้านาบเข้ากับใบหน้าของอีกฝ่าย 

"ร้อยล้านกูก็ไม่สน กูสนแค่มึงพรากชีวิตลูกของกูไป" 

"ถะ ถ้างั้น กูจะบอกวิธีเอาลูกสาวของมึงกลับมา แลกกับการปล่อยตัวกูไป ตะ ตกลงมั้ย?" 

      หล่อนขมวดคิ้วนิดนึง 

"ได้เหรอ ?" 

"ได้ ได้สิ แต่ว่าต้องใช้ของหนึ่งอย่างสำหรับทำพิธี "

"ของอะไร" 

       จอมอวิชานิ่งไปอึดใจ แล้วเผยความลับบางอย่าง ซึ่งน้อยคนนักที่จะรู้ หญิงสาวรับฟังทุกคำที่เอ่ยออกมาจากปากสุดน่าเกลียดนั้น พลางชำเลืองไปยังร่างของลูกสาวด้วยแววตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความหวัง เมื่อการสนทนาสิ้นสุด การทวงถามสัญญาจึงเกิดขึ้น 

"กูบอกมึงหมดแล้ว ปล่อยกูสิ" 

      หญิงสาวยิ้มมุมปากทั้งน้ำตา 

"มึงคิดว่าถ้ากูปล่อยมึงไป แล้วกูจะใช้วิธีไหนในการตามหาของพวกนั้นหล่ะ "

"งั้น งั้นกูจะหามาให้ " 

       หล่อนส่ายหน้าเบาๆ 

"ไม่ มึงมันสัตว์นรกไว้ใจไม่ได้ กูตามหาเองดีกว่า โดยใช้ประโยชน์จากมึงนี่แหล่ะ"

"มึง มึงจะทำอะไรกู อีดอก!"

      หญิงสาวยกเท้าออกจากใบหน้าจอมอวิชา ขณะยังคงจ่อปืนไปที่พวงสวรรค์พวงนั้น 

"เขาว่ากันว่า ถ้ากินเนื้อของพวกมีวิชา จะทำให้เราได้วิชาพวกนั้นมาเป็นของตัวเองใช่มั้ย"

"มึง มึงอย่าบอกนะ …." 

"ใช่ "

"ยะ อย่า !! อย่า!!! อ๊าค…..ค!!!"