"ตุล ลูกจำหนูบุษ ลูกสาวคุณหญิงดารุณีเพื่อนแม่ได้มั้ยลูก ที่เคยมาทานข้าวบ้านเราเมื่อตอนน้องยังเด็ก ๆ"
คุณหญิงกฤติยา เอ่ยถามลูกสาวคนโตของเธอที่ดำรงตำแหน่งประธานบริษัท ทีแอนด์เค จิลเวลรี่ื ซึ่งเป็นบริษัทผลิตและส่งออกจิลเวลรี ที่มีรายได้หลายสิบล้านต่อปี จึงทำให้บริษัทของเธอเป็นที่รู้จัก
"บุษเหรอแม่ บุษไหนอะ ตุลจำไม่ได้หรอกค่ะ ถ้านานแล้ว"
"จำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แม่แค่จะบอกว่า คุณหญิงดารุณีจะให้หนูบุษมาทำงานที่นี่ ตุลรับน้องมาทำงานด้วยนะลูก"
"จะมาทำงานก็เขียนใบสมัครสิคะ แม่มาบอกตุลทำไม"
"ก็บอกให้ตุลรับน้องมาทำงานอยู่นี่ไง จะให้น้องเขียนใบสมัครทำไม"
"แม่ก็รู้ว่าตุลไม่รับใครผ่านผู้ใหญ่ แม่รู้เรื่องนี้ดีหนิคะ"
"จ้ะ แม่รู้ แต่...."
คุณหญิงกฤติกาเงียบไปชั่วครู่ พร้อมกับสีหน้าที่วิตกกังวลอย่างเห็นได้ชัด
"แต่อะไรคะแม่"
"แต่แม่รับปากคุณหญิงไปแล้ว"
"โถ่แม่ ทำไมไม่ถามตุลก่อน"
"เอาหน่าลูก คุณหญิงบอกว่าหนูบุษจบเกียรตินิยมเลยนะ เราก็ได้คนเก่ง ๆ มาทำงานด้วยไงละ"
"จะเก่งแค่ไหน ถ้าเข้ามาทำงานด้วยวิธีนี้ ก็เตรียมเจอกับบททดสอบของตุลได้เลยค่ะ"