ในรัชศกเสวียนเต๋อที่27 ทั่วทั้งเมืองหลวงเต็มไปด้วยบรรยากาศแห่งความเศร้าสลด เจียงหวั่นชิงหรือเจียงไทเฮาอันเป็นที่รักยิ่งของปวงประชาสิ้นลมลงไปในวัย 63 ปี ไม่ว่าจะเป็นชาวบ้านสามัญชนหรือไล่ไปตั้งแต่ชนชั้นสูงต่างร่ำให้แก่การจากไปอย่างไม่มีวันหวนกลับของเจียงไทเฮาจนถนนทั่วทุกสายในจิ้งหลิงแทบจะถูกน้ำท่วมก็ไม่ถือว่าเป็นการกล่าวเกินจริงแต่อย่างใด
ทว่าในตำหนักซูอ๋องกลับมีคนผู้หนึ่งที่ไม่รู้จะทำสีหน้าอย่างไรดี...นั่นก็คือท่านหญิงเล่ออัน
เป็นเพราะว่านางมีความแค้นลึกซึ้งกับเจียงไทเฮาหรือ? ...แน่นอนว่าไม่ใช่
หรือว่านางไม่ถูกกับเจียงไทเฮาหรือ? ...เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้
แต่แท้ที่จริงแล้วเป็นเพราะว่านางก็คือตัวเจียงไทเฮาเองต่างหาก!
เจียงไทเฮาใช้ชีวิตผ่านร้อนผ่านหนาวมาครึ่งค่อนชีวิต ในท้ายที่สุดก็สามารถตายตาหลับเพราะไม่มีอะไรให้ต้องเป็นห่วงแล้วเสียที แต่เหตุใดนางถึงมาเกิดใหม่ในร่างของหลานสาวได้เล่า! อีกทั้งยังเป็นเล่ออันหลานสาวที่นางเอ็นดูมากที่สุดอีกต่างหาก มิใช่ว่าสวรรค์ต้องการกลั่นแกล้งนางหรือไร!!
แต่เกิดใหม่ก็เกิดใหม่ ถือเสียว่ามาพักผ่อนก็แล้วกัน....
แต่นั่นอะไร...ใกล้จะเกิดศึกแย่งชิงราชบัลลังค์?
ยังมีอีก...แท้ที่จริงการตายของนางเหมือนจะมีคนบงการเอาไว้?
ฟากฟ้าเอ๋ย ตกลงว่าจะไม่ให้นางพักผ่อนกันจริงๆ ใช่หรือไม่!!!
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้อิงพื้นเพมาจากจีนโบราณก็จริง แต่ไม่กำหนดยุคสมัยกันความงงของคนอ่านและความมั่วของคนเขียนเอง รวมไปถึงคำราชาศัพท์อาจจะไม่เป๊ะมาก จึงเรียนมาเพื่อทราบโดยทั่วกัน
Guest
