หากจะถามว่าผู้ใดคือสตรีที่ทรงอำอาจและสูงส่งที่สุดในรัชสมัยของฮ่องเต้หมิงเต๋อ?
ฮองเฮาหรือ? ...ยังไม่ใช่
ไทเฮาหรือ? ...ก็ยังมิใช่นาง
สนมที่ฝ่าบาททรงโปรดปราน? ....ยิ่งมิมีทางเป็นไปได้
หากแต่เป็นองค์หญิงเทียนหนิง พระธิดาเพียงคนเดียวของฮ่องเต้หมิงเต๋อต่างหาก
องค์หญิงอวี้ชิงเป็นสตรีที่โชคดีอย่างแท้จริง ด้วยฐานะที่เป็นถึงองค์หญิง มิหนำซ้ำยังเป็นถึงองค์หญิงที่ฝ่าบาทให้ความโปรดปรานอย่างถึงที่สุด ไม่ว่าจะเป็นแก้วแหวนเงินทอง เพรชนิลจิลดา ไม่ว่านางอยากอะไรล้วนมีคนมาประเคนให้ถึงที่ เดิมทีชีวิตของนางสมควรเป็นนิทานที่มีแต่ความสุขสันต์ น่าเสียดายที่ช่วงเวลาในการใช้ชีวิตของนางช่างแสนสั้น นางเสียชีวิตทั้งที่ตัวเองยังอายุเพียงยี่สิบปีเท่านั้น
ทว่าสวรรค์ยังมีตา บางทีเทพเซียนบนสวรรค์อาจนึกสงสารนางอยู่บ้าง
ถึงได้ส่งนางกลับมาใช้ชีวิตใหม่อีกครั้งในวัยสิบห้าปี
ชีวิตนี้นางไม่มุ่งหวังอะไร นอกจากใช้ชีวิตอย่างเรียบง่าย ละทิ้งความยโสโอหังในชาติที่แล้วไปเสีย เพราะนั่นเป็นเหตุทำให้นางต้องเสียชีวิตอย่างเดียวดายอย่างแท้จริง
เพียงแต่โชคชะตาบางทีช่างโหดร้าย นางอยู่ของนางดีๆ ทำไมชีวิตใหม่นี้ถึงได้แลดูมีเรื่องวุ่นวายยิ่งกว่าชาติที่แล้วอีกเล่า!!
หมายเหตุ : นิยายเรื่องนี้อิงพื้นเพมาจากจีนโบราณก็จริง แต่ไม่กำหนดยุคสมัยกันความงงของคนอ่านและความมั่วของคนเขียนเอง รวมไปถึงคำราชาศัพท์อาจจะไม่เป๊ะมาก จึงเรียนมาเพื่อทราบโดยทั่วกัน