คำโปรย
เพราะเข้าเวรดึกพอออกกะก็อยากที่จะได้พักให้เต็มที่ แต่ทุกสิ่งอย่างที่ภีมคิดไว้ก็ต้องพังลงเมื่อ...
ตึง!! ตึง!! ตึง!!
5 นาที
ปึ้ง!!...ปึ้ง!!
10 นาที
"โว้ย!! อะไรวะเนี่ย" ภีมแหงนมองเพดานห้องของตัวเองอย่างลำคาญ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาฝ่ายนิติของคอนโด
"สวัาดีครับ ผมโชติภณ ที่อยู่ห้อง V408 นะครับ"
[อ๋อ คุณหมอภีม มีอะไรให้ทางเรารับใช้เหรอคะ]
"พอดีว่าผมเพิ่งเลิกงานน่ะครับ แล้วอยากพักผ่อนมาก ๆ แต่ห้องด้านบนทำเสียงดังรบกวน จนผมหลับไม่ลงเลยครับ ยังไงช่วยโทรขึ้นไปบอกเขาให้ลดเสียงลงทีนะครับ เพราะถ้าเขายังทำเสียงดังแบบนี้ ผมก็จะพักผ่อนไม่เพียงพอ พอถึงเวลาเข้างานผมก็อาจจะทำไม่เต็มที่ ยังไงก็ช่วยหน่อยนะครับ"
หมอภีมร่ายยาวก่อนจะได้ยินเสียงตอบรับ แบบตะกุกตะกัก เพราะไม่คิดว่าผู้ชายที่พวกหล่อนแอบชมว่าดูดีแค่ไหน เวลามองเวลาโหโมจะน่ากลัวขนาดนี้
[ดะ...ได้ค่ะ ทางเราจะรีบแจ้งให้เลยนะคะ]
อีกด้าน
ธามที่กำลังทำอาหารเช้าเพื่อทานเอง แต่เพราะเครื่องปั่นของเขามันดันมาเสียเอาวันนี้เลยต้องยกโครกหินขึ้นมาใช้งาน ทั้งที่รู้ว่าเสียงดัง แต่อาหารเช้าของเขาก็สำคัญเช่นกัน
ก่อนที่เขาจะได้รับสายของทางนิติ พอรู้สาเหตุก็รู้สึกผิดขึ้นมา
[สวัดีค่ะคุณธาม ไม่ทราบมีอะไรให้ทางเราช่วยหรือเปล่าคะ]
"ไม่นะครับ!"
[พอดีว่าลูกบ้านที่อยู่ห้องด้านล่างของคุณ โทรมาแจ้งกับทางเราว่าห้องคุณทำเสียงรบกวนน่ะค่ะ พอดีว่าเขาเป็นคุณหมอที่เพิ่งจะเลิกงานมาน่ะค่ะ]
"อ่า!!"
[ยังไงก็ช่วยลดเสียงให้หน่อยนะคะ สวัสดีค่ะ] ธามมองไปที่อาวุธในการทำอาหารของตัวเองก็ยิ่งคิดหนัก ก่อนจะคิดหาวิธีขอโทษฝ่ายนั้น ด้วย...
"แบบนี้น่าจะขอโทษได้นะ"
กล่องเก็บความร้อนขานดสองชั้น ถูกวางไว้ที่หน้าห้องของหมอภีม ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินกลับไปที่ลิฟต์อย่างสบายใจเฉิบ
Guest
