“ดูเหมือนแฟนคุณ จะมาหานะ”
ตรีภพ ที่ขับรถ เข้ามาจอดในคฤหาสน์ แล้วสายตาอันคมกริบของเขา ก็เหลือกไปเห็น อริยวัฒน์ ที่กำลังยืนชะง้อคอ มองรถของเขาอยู่ ตรีภพนั้น ก็พูด พร้อมกับมองเหมือนแพร ด้วยสายตาดุดัน แล้วดึงเหมือนแพรที่กำลังมองไปยังอริยวัฒน์ ให้หันหน้า กลับมามองเขา แล้วเขานั้น ก็จูบเหมือนแพรอย่างดุดัน
“เลิกกับมัน อย่าให้ผมต้องพูดซ้ำซาก ไม่งั้น อย่าหาว่าผมไม่เตือน”
เมื่อตรีภพดึงเหมือนแพรมาจูบจนพอใจแล้ว เขานั้น ก็พูดกับเหมือนแพร ด้วยสายตาดุดัน
“ค่ะ”
เหมือนแพร ที่ได้ยินสิ่งที่ตรีภพสั่งเธอ เธอนั้น ก็ก้มหน้า แล้วมองมือตัวเอง อย่างไม่กล้าที่จะมองใบหน้าอันดุดันของตรีภพ แล้วเธอนั้น ก็พูด กับตรีภพ ด้วยน้ำคลอเบ้า
“ดี! และผมขอเตือนคุณไว้ตรงนี้เลยนะเหมือนแพรว่าอย่าคิดทำอะไรให้ผมไม่พอใจ เพราะผมช่วยคุณได้ ผมก็สามารถ ทำให้คุณ กับครอบครัวของคุณ ไม่มีที่ยืนได้เหมือนกัน”
ตรีภพ ที่ได้ยินคำพูดอันแผ่วเบาของเหมือนแพร เขานั้น ก็พูดออกมา ด้วยใบหน้าบึ้งตึง ส่วนเหมือนแพร ที่ได้ยินคำพูดของตรีภพ เธอนั้น ก็ได้แต่พยักหน้า เป็นการยอมรับ ในสิ่งที่ตรีภพบอกเธอ แล้วเธอนั้น ก็ยื่นมือเล็กของเธอ ไปเปิดประตูรถคันหรูของตรีภพ ด้วยความรู้สึกเบาหวิด เมื่อเธอนั้น เห็นอริยวัฒน์ เดินเข้ามาหาเธอ เมื่อเขาเห็นเธอลงมาจากรถของตรีภพ โดยที่ตรีภพนั้น ก็ได้แต่มองเหมือนแพรกับอริยวัฒน์ ด้วยใบหน้าบึ้งตึง อยู่ภายในรถคันหรูของเขา
“แพร ใครมาส่งหรือครับ แล้วผมโทรหา ทำไมไม่รับสายผมเลย แล้วทำไมแพร ถึงโอนเงินมาคืนผมล่ะครับ ในเมื่อผมตั้งใจจะช่วยแพร และตอนนี้ ผมก็กำลังประกาศขาย บ้านพักตากอากาศ ที่คุณตา คุณยายยกให้ผม มาช่วยแพร แม้มันจะไม่มากพอ ที่จะช่วยแพรได้ แต่ผม ก็อยากจะช่วยแพร ให้ผ่านเรื่องนี้ไปให้ได้”
อริยวัฒน์ ที่เดินเข้ามาหาเหมือนแพร พูดกับเหมือนแพร อย่างท่าทางไม่รู้ ว่าตอนนี้ ความสัมพันธ์ของเขากับเหมือนแพร ได้เปลี่ยนไปแล้ว
“คุณไม่ต้องช่วยอะไรแพรแล้ว เพราะตอนนี้ แพรหาทางออกได้แล้ว “
เหมือนแพร ที่ได้ยินคำพูดของอริยวัฒน์ เธอนั้น ก็ได้แต่พยายามกลั้นน้ำตาเอาไว้ แล้วพูดกับอริยวัฒน์ ออกมา ราวกับเธอนั้น ไม่รู้สึกอะไร ทั้งที่หัวใจของเธอกำลังร้องไห้
“หาทาองออกได้แล้วหรือครับ”
อริยวัฒน์ ที่ได้ยิน เหมือนแพรบอกเขา ว่าเธอหาทางออกได้แล้ว เขานั้น ก็เอ่ยถามเหมือนแพรด้วยท่าทางดีใจ ที่เหมือนแพรแก้ปัญหาได้แล้ว
“เราเลิกกันเถอะนะคะอริ”
เหมือนแพร ไม่ตอบคำถามของอริยวัฒน์ แต่เธอนั้น เลือกที่จะก็เงยหน้าขึ้นฟ้า เพื่อไม่ให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดของเธอไหลออกมาต่อหน้าอริยวัฒน์ แล้วเธอนั้น ก็บอกเลิกอริยวัฒน์ ออกมาเบาๆ
“แพรล้อผมเล่นใช่ไหมครับ”
อริยวัฒน์ ที่ได้ยินเหมือนแพร ขอเลิกกับเขา เขานั้น ก็ยื่นมือหนาของเขา ไปจับมือเล็กของเหมือนแพร แล้วเอ่ยถามเหมือนแพร ด้วยใบหน้ายิ้มๆอย่างมีความหวัง ว่าเหมือนแพรจะพูดเล่นกับเขา
“แพรพูดจริง ๆ คะอริ”
เหมือนแพร ดึงมือเล็ก ทั้งสองข้าง ของเธอ ออกจากมือหนาของอริยวัฒน์ แล้วเธอนั้น ก็หันหน้า ไปมองรถของตรีภพ ที่พึ่งจะขับออกไป ด้วยความรู้สึกกังวล
“มะ ไม่จริง แพรล้อผมเล่น แพรไม่ได้คิดจะเลิกกับผม อย่างที่แพรพูดจริง ๆใช่ไหมครับ”
อริยวัฒน์ ที่ได้ยินคำพูดของเหมือนแพร และได้เห็นสายตาเป็นหวาดกลัว ที่เหมือนแพร มองรถยุโรปคันหรู สีดำ สองประตู ที่ติดฟิล์มดำสนิท จนไม่สามารถมองเห็นคนด้านในได้ เขานั้น ก็ส่ายหน้า แล้วยื่นมือหนาของเขา ไปจับมือเล็กของเหมือนแพรอีกครั้ง แล้วเขานั้น ก็พูดกับเหมือนแพร ด้วยความรู้สึกหวาดกลัว ว่าเขานั้น จะต้องเสียเธอ ให้กับคนที่อยู่ในรถ
“แพรสกปรก เกินกว่าที่จะได้รับความรักจากคุณแล้วคะอริ อย่าเอามือของคุณ มาถูกเนื้อต้องตัว แพรอีกเลยนะคะ”
เหมือนแพรพูด พร้อมกับขยับตัวหนี มือหนาของอริยวัฒน์ ที่กำลังจะดึงเธอเข้าไปโอบกอด
“อย่าพูดแบบนี้ได้ไหมครับแพร คุณไม่เคยสกปรกสำหรับผมเลย และถ้าหากคุณโกรธ ที่ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้เลย ผมจะพยายามให้มากกว่านี้ ขอแค่คุณอย่าเลิกกับผมเลยนะครับแพร ผมรักคุณ”
อริยวัฒน์ ที่เห็นท่าทาง และได้ยินคำพูดของเหมือนแพร เขานั้น ก็นั่งคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ แล้วพูดกับเธอทั้งน้ำตา
“อริ”
เหมือนแพรที่เห็นอริยวัฒน์ นั่งคุกเข่า และร้องไห้ ต่อหน้าเธอ เธอนั้น ก็เรียกชื่ออริยวัฒน์ออกมาทั้งน้ำตา แล้วเหมือนแพรนั้น ก็ค่อยๆนั่งคุกเข่า ลงต่อหน้าอริยวัฒน์ แล้วใช้มือเรียวสวยของเธอ โอบกอดร่างหนาของอริยวัฒน์ ด้วยความเสียใจ และเจ็บปวด ไม่ต่างจากเขา ส่วนตรีภพ ที่ขับรถออกไป ก็ใช้สายตาคมกริบของเขา มองภาพชายหญิง ที่กำลัง นั่งโอบกอดกัน ผ่านกระจก ด้านหลัง ด้วยความรู้สึกชาไปทั้งตัว
Guest
