“ข้าเคยคิดแค่เพียงว่ามันคงจะมีสักครั้งที่ท่านจะเอ่ยนามของข้าออกมาจากปากของท่าน หันมามองข้าด้วยแววตาที่แฝงไปด้วยความอบอุ่นเฉกเช่นที่ท่านมองท่านพี่เพเทียนซ์ และข้าเพียงหวังว่ามือทั้งสองของท่านจะหยิบยื่นอ้อมกอดอันแสนอบอุ่นนั้นให้ข้าดังที่ท่านปฏิบัติต่อลิเลียน”
"...”
“แต่เพราะเหตุใดท่านจึงหยิบยื่นกรีชแหลมคมเช่นนี้แทนสิ่งพวกนั้นกัน”
“...”
“ทำไมท่านถึงไม่รักข้าบ้างท่านพ่อ ข้าเองก็เป็นลูกของท่านเช่นกัน ไยท่านจึงทอดทิ้งข้าเช่นนี้เสมอมา ข้านั้นไร้ค่าในสายตาท่านมากถึงเพียงนี้เลยหรือ?”
"..."
"ข้าขอเพียงแค่เศษเสี้ยวเดียวเท่านั้นเอง"
“ไยเจ้าจึงโง่เขลาได้ถึงเพียงนี้กัน”
“...”
“หากเจ้าไม่พรากหญิงอันเป็นที่รักของข้าไป ตัวเจ้าคงไม่เป็นเช่นนี้ เพราะฉะนั้นอย่าร้องขอสิ่งที่ไร้ความหมายเช่นนั้น”
“...”
“และข้าไม่เคยมองว่าเจ้าคือลูกสาวเลยสักครั้งเดียว”
“หึ แท้จริงแล้วเป็นตัวท่านที่ปรารถนาในตัวข้าก่อนท่านพ่อ......เป็นท่านที่ทำให้ข้าเกิดมา เป็นความโลภของท่านเอง ที่ทำให้ท่านแม่ อึ่ก! แค่กๆ .....ต้องตาย”
Guest
