“มองผมซะขนาดนั้น อยากได้อีกสักรอบสองรอบผมก็จัดให้ได้นะ ไม่ชาร์คเงินเพิ่ม ถือว่าเป็นการคืนกำไรให้กับลูกค้า”
ลุคเอ่ยสัพยอก ทำเอาคนที่แอบมองเขาหน้าแดงหูแดงด้วยความอาย
“พูดอะไรของคุณ ใครมอง หลงตัวเอง ฉันแค่ เออ ฉันแค่...”
คิดหาข้อแก้ตัวให้ตนเองไม่ได้ เพราะสมองของเธอยังทำงานไม่เต็มร้อย เพราะเธอเพิ่งตื่นนอน
“แค่อะไรครับ หรือว่าจะชมผมว่าหล่อ ผมก็ไม่ปฏิเสธนะ เพราะสาว ๆ ที่ผ่านมาของผม ก็บอกเป็นเสียงเดียว ว่าผมหล่อเร้าใจ และเอา (เขาเน้นคำว่าเอา) เก่ง”
“บ้า!คนหลงตัวเอง เสร็จรึยัง ฉันจะได้อาบบ้าง” คนหน้าแดงบอก พร้อมกับทำหน้าตูม เพื่อกลบเกลื่อนความอาย
“เชิญครับ”
ลุคผายมือเชิญ ก่อนจะเดินมาจัดการกับเสื้อผ้าของตนเอง ที่วางเกลื่อนอยู่กับพื้นขึ้นมาสวมใส่
จันทร์เจ้าเอยพยายามเดินให้ปกติที่สุด แต่ก็ยังโดนแซวจากชายหนุ่ม
“ถ้าเดินไม่ไหว ให้ผมอาบน้ำให้ก็ได้นะครับ ผมไม่คิดค่าบริการเพิ่ม”
“เงียบไปเลย เป็นเพราะใคร ที่ทำให้ฉันต้องเป็นแบบนี้” เธอมองค้อนเขาตาคว่ำ นั่นทำให้ลุคหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง อย่างพอใจ
“เมื่อคืนไม่เห็นพูดแบบนี้ ผมได้ยินแค่ว่าแรงอีก ขอแรง ๆ”
ลุคทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนเธอ จันทร์เจ้าเอยอดรนทนฟังคำพูดสองแง่สองง่ามของผู้ชายคนนี้ต่อไปไม่ไหวจริง ๆ
เธอคว้าสิ่งของใกล้มือขว้างปาใส่เขา ลุคกระโดดเหยง ๆ หลบเป็นพัลวัน ก่อนจะยอมยกมือขึ้นยอมสงบศึก
ใบหน้าที่งอเง้าในคราแรกของเธอ จึงแปรเปลี่ยนเป็นมีรอยยิ้มอย่างผู้ชนะ
Guest
