"มะลิ" ตอน เสียงหัวเราะ

ตอน เสียงหัวเราะ 

....ในเสียงหัวเราะของมนุษย์เนี่ยมีอะไรซ่อนอยู่นะ....

เสียงหัวเราะ เล็กแหลมสดใสของเด็กแรกเกิด

เสียงหัวเราะ รัวราวราวกับหายใจไม่ออก

เสียงหัวเราะ ที่สั่นเครือไม่ต่างกับร้องไห้

และเสียงหัวเราะแหบแห้งเหมือนกับ 'ไร้ซึ่งความสุข'

สวัสดี ฉันชื่อ มะลิ ฉันไม่คิดว่าฉันรู้จักความสุขดีพอหรอกนะ

ไม่รู้จัก

เหมือนกับที่ฉันมั่นใจว่าฉันไม่รู้จักความทุกข์ดีพอ

คงเพราะ ความสุขเองก็มีสิ่งที่คู่กันน่ะสิ ก็คงเป็นเสียงหัวเราะล่ะมั้ง

แต่น่าแปลกตรงที่ ฉันมักขนลุกแปลกๆ

เวลาสังเกตุเสียงหัวเราะของคนอื่น แม้กระทั้งเสียงหัวเราะของตัวฉันเอง

คนบางคนที่ฉันรู้จัก เขาหัวเราะด้วยเสียงแหบแห้ง ไม่ต่างกับการฝืนหัวเราะเลย

ทั้งๆที่ดูมีความสุขแท้ๆ

และวันหนึ่งเมื่อฉันเริ่มสนิดกับสิ่งที่เรียกว่าความทุกข์และสิ่งน่ารังเกียจที่เรียกว่าความไม่สบายใจ

ฉันก็พบข่าวร้ายว่า เสียงหัวเราะของฉันเปลี่ยนไป ยิ่งเวลาผ่านไปนานแค่ไหน

ความรู้สึกแย่ยิ่งมากขึ้นทบทวี

มันค่อยๆสั่นเครือ แหบแห้ง เหมือนคนร้องไห้ ทีนะนิด

และร้ายที่สุด ฉันเผลอร้องไห้ทั้งๆที่ตลกกับเรื่องตรงหน้าแท้ๆ

สุดท้ายฉันพบว่าฉันไม่สามารถหัวเราะได้อีก

และฉันก็กลายเป็นคนโหยหาความสุข

ขอเพียงอะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันหัวเราได้เต็มที่ เหมือนตอนเด็กๆ

ตอนที่ไร้ซึ่งความกังวนใดๆ

ไม่ว่าจะอ้อนวอนต่อพระเจ้า หรือ พยายามหาเรื่องให้มีความสุขแค่ไหนก็ไม่ได้ช่วยเลย

จนฉันได้พบกับเด็กชาย

เด็กชาย ที่ค่อยๆนำพา เสียงหัวเราะกลับมา

ตอนนี้ฉันพบว่าฉัน ไม่ร้องให้ตอนหัวเราะอีกต่อไปแล้ว

เค้าเป็นแค่เด็กชายธรรมดาที่อาจมีพลังพิเศษ พลังแห่งความอบอุ่น

พลังที่เตือนว่าจริงๆแล้ว

ฉัน มี ค่า มาก แค่ ไหน

ฉัน เข้มเข็ง ได้ แค่ ไหน

เค้าไม่ได้รูปงามหรอกนะ

เค้าไม่ได้มีปราสาทหลังงาม

ไม่ได้เป็นเจ้าชาย

เป็นเพียง เด็กชายธรรมดา

....ที่ฉันรักเท่านั้นเอง.....

ถ้าวันนึงเด็กชายคนนั้นมาอ่าน ฉันอยากจะบอกนายนะว่า

ขอบคุณนะที่ทำให้ฉันได้รับเสียงหัวเราะคืนมา

ดีใจที่สุดที่ได้รู้จักนาย

มะลิ